her gün satıcıların ve müşterilerin yoğun siparişleriyle, bunların debdebeli kaotik ilişkisiyle intiharın eşiğine gelip, patrondan ve varislerinden fırça üstüne fırça yiyip, üstleri tarafından hakaretin, aşağılamanın bin türlüsüne katlanıp sineye çeken adamdır mühendis.
amele değil ama işte, hani ortak çocuğudur mühendis.
bir oradadır, bir burada.
çok, çok, çok küçük bir kısmı bu tanımı aşabilme şansını yakalayabilmiştir.
geriye kalanın akşam bir iki fıçı bira içip, sabahleyin baş ağırısıyla lanet olasıca iş yerine gitmek haricinde yapabileceği pek bir şey yok.
istifa ettiklerinde, tüm döngü yeniden kendini tekrar edecek çünkü.
ellerindeki yegane fırsat, şu anki pozisyonlarını kullanarak bir tık daha yükselmeye çalışmak.
bir de avrupaya bakın, elin hansı sırf keyif aldığı için ek iş olarak otobüs şoförlüğü yapar, okulu uzatır, yapay zeka üzerine doktora yapıp bilgisayar bilimlerinden mezun olur. tatile çıkar, bambaşka ülkeleri ziyaret eder, sinemaya gider, tiyatrolara katılır. eğlence mekanlarında vakit öldürür.
bizimkiler de kümes tavuğundan hallice bir yaşantı sürdürür.
abd de sadece bok temizlikçisi bile senede 25-30k $ kazanır, o da 8 saat çalışarak, bizde bütün çalışan grupları bilin bakalım kaç saat mesai yapıyor, 11 saat. doğru düzgün molası bile yok çoğunun....
vah vahh...
elin hansı senede 60 k kazanmak için ek peşinde koşturup, 8+4 çalışırken, yarı zamanlı olarak, bizimkiler aynı sürede o paranın zırnığını bile göremiyor.
