hayatı tek başına olduğunuz cam bir fanustan izliyormuşsunuz gibi hissetmektir.aileniz bile takmıyordur sevmiyordur.doğumgünlerine hiçbirzaman çağrılmazsınız çağrılsanızda aa sen ordamıydın ya denir.aileyle oturduğunuzda bile almanyadan gelen uzak akraba kız aa sendemi ordaydın ya hiç görmemişim der. tek başınasınızdır. sizinle bir kere konuşan insanlar ikinci kez konuşmak istemez.günleriniz playstation ve sözlük arasında gidip gelmektedir. bunun okul versiyonuda okulda en ön sırada oturup olup biteni izlemektir. sizi sallamayan insanlar sen dünyadan bağını koparmışsın derler birde utanmadan.zorla girdiğiniz arkadaş ortamında bile hakarete mağruz kalırsınız.en yakın arkadaşlarınız sizi terkeder.ikisi birlikte takılmaya başlarlar.derslerde iyi değildir takı yemişsindir. çok beklenen aile tarafından hedeflenen tıp hayaldir dünün b*klu bebeleri heuheueheu demeye başlar size.yalnızlıktır.
aslında yaşadığımız hayatın tam olarak bize ait olmadığının göstergesidir. her zaman bu hisse kapıldığımızda bir şeyleri değiştirebilmenin elimizde olduğunu hissetmemiz gerekiz. hangi konuda ne kadar ipler elimizde bilmek gerekir. mesela sırf canınız istedi diye birşeyler yapın, saçma olsun hem. çok iyi gelecek emin olun. elimizden gelenin en iyisini yapıp mutlu olmayı beklemeye alışın.
bir koku, bir ses, bazen de içtiğin sigaranın dumanını içine çekerken vuku bulan his. sizi geçmişteki bir anıya, tam kestiremediğiniz bir ana götürür bu his. son bir kaç aydır çok denk geldim bu hisse. işin kötü tarafı, ölecek miyim acaba diye sordum kendime. ama ölünmüyormuş sevgili sözlük. üstüne bir de bal gibi de entry giriliyormuş.
