Hayat hiç bitmeyecek gibi upuzun geliyor insana.Hiç ölmeyecekmişiz gibi yaşıyoruz.Günlerimiz geçiyor, sevmelerle ağlamalarla sevişmelerle Ama bir gün öyle biri geliyor ki hayatına diğer hiçbir şeyin önemi kalmıyor.Her şey onla başlayıp onla bitiyor çabucak.Sanki bu azına ettiğimin yaşamı yeterince kısa değilmiş gibi Gittikçe yetemez oluyor sana dakikalar.Çünkü o hayatına giren kişi senin dakikalarını da çalıyor senden.Belki de biri bizden bişeyler çalarken tek mutlu olduğumuz an budur,kimbilir! Velhasıl diyorum ki ey sevgili gel çal dakikalarımı gel al beni benden.Ömür kısa,Sen geçiyorsun
bir yazar hayatı bir tren yolculuğuna benzetmişti.''istasyonlar değişir, yolcuların kim iner, kimi biner. ama tren hiç durmaz, ta ki son istasyona dek''demişti.
hayat güzeldir aslında. onu zorlaştıran bizleriz. bir tane daha hayatımız yok, hep bunu düşünerek yaşasak problemleri aza indirgeriz.
