catıdan atlamak istediginde düstügün zaman olmeyecegini düsünmek. kuş olup uçmak kanat takmak istemek. istanbul kanatlarımın altında filmini yeniden cevirmek istemek .. istemek de istemek ama yaşayamamak...
taksiye atlayıp öndeki arabayı takip et diyebilmektir. * öndeki arabaya yetişince selektör yapıp sağa çektirmektense, taksiden arabaya atlayabilmektir. evde ayakkabı ile dolaşıp hanımdan oklavayı yememektir. bakkala giderken niyazi abi'ye kaldır o koca kııçını da işine bak adamım diyebilmektir. polise kimliğinizi görebilir miyim diyebilmektir. * konuşmama hakkına sahip olmaktır. polisle taşak geçebilmektir. lisedeki şampiyonluk maçına gelmediği için babaya trip atabilmektir. * 27 yıldır kimsenin gitmediği tekin olmayan tatil köyüne gidebilmektir. gönlünüzün estiğince müsriflik yapabilmektir. annenin boyfriend ini kızınızın boy friendini kabul edebilmek, hatta onları odalarında yalnız bırakabilmektir. * bir saat satranç oynadıktan sonra zort diye mat diyip hiçbir açıklama yapmadan sittir olup gidebilmektir. * öne doğru zıplayarak ateş ettiğiniz hedefi on ikiden vurabilmektir. hiç küfretmeyip yerine kahretsin, kahrolası ve türevlerini kullanabilmektir. *
iyi bir gözlemciysen, konuşmaktan çok izliyorsan birilerini, gerçekten filmlik kareler karşına çıkar. şiveli konuşan bir amcanın mimikleri, kendini beğendirmeye çalışan bir kızın söyledikleri, küçük bir çocuğun kırdığı potlar gibi.
louis de funes filmlerinden alınan tad aliniyorken fena olmayacak bir tadir. gelgelelim ki ferdi tayfur filmi tadi alinacaksa o vakit bülent erşoy ile hububat sektorunde yaşanan sorunsallarin nihavent makamına etkisini tartisirim daha iyi.
bir başka "yalan olan" film tadında yaşama olayını anlatmak isterim. ne yazık ki gerçektir.
kışların en sevdiğim yanı, kara film tadında yaşabilecek olmamdır. paltomu giyer ve sokaklarda ipsiz sapsız gezinirim.
aklımda şu film kareleri vardır: "puslu havada, meraklı gözlerle etrafı kolaçan ediyordum. sigaramı yakarken yerde 50 cent büyüklüğünde bir kan lekesi gördüm(ahaha 50 sentmiş, amına kodumun) lekeye eğildim ve bir müddet izledim. doğrulduğumda başucumda o ölümcül, seksi kadın duruyordu."
acı gerçek: sabah evden çıktım. otobüs durağına kadar olan mesafede bi kara film tadı yakalamak istedim. yerlerdeki lekelerden manalar çıkarmaya çalışarak geziniyordum. derken bir gürültü ile irkildim. evimin dibindeki ilkokul'a giden bir öğrenci belli ki kahvaltısında yumurta yemişti. ve bunu tüm sokakla paylaşıyordu. çocuğun kusmuklarına bakarak cinayeti çözemezdim.
edit: efendim dancing in the moonlight belirtti, 50 cent para birimi yokmuş. şahsen görmüş gibi hatırlasam da, bu hatırladığımdan şüphem var. bu sebeple bunu da belirtmiş olalım.
imkansız olaydır. en basitinden, ilk aklıma gelen, en yakında yaşadığım bir örneği vereyim.
bellekteki film kareleri: "sabah uyanmışsınızdır. tatlı, akıcı bir melodi vardır odada. gözleriniz şişmiştir, uyanır ve dakikalarca tavanı boş gözlerle seyredersiniz. mutlu ve huzurlusunuzdur, uyanmak istemezsiniz."
acı gerçek: telefonun alarmını, o film tadında bir melodi olarak ayarlarsınız(favorim uyanma şarkısı neden bilmem mr tambourine man) zırıl zırıl alarm sesine alışmış bünye o "tatlı-akıcı" melodi karşısında uyanamaz. öküz gibi uyumaya devam edersiniz. sonra salyalar içinde uyanıp küfür ede ede evden çıkarsınız. hani tavan seyretme, hani küçük mutluluklar? alayı yalan.
masal degil, dizi degil,
hani bildigin romantik komedi..
kronik kadin hastaligi,
kimya bozuklugu..
ama en romantik komedisinden, dedik ya..
öküz gibi kitaplarindan bi filmcik siyrilmak isteyen, bunun icin esas kizin filmin kötü karakteri o densiz, melun pis herif tarafindan terkedilip gercek askini biricik sevgilisini buldugu o $irin filmciklerden birini secen bu kizlardan biriymis esas kiz..
battaniyesinin altinda cayini yudumlayip sinavini düsünerek filmi izlemeye baslar,
ve fakat ilerleyen dakikalarda gercek aski hic zorlanmadan bulan keyt vinslet'i siradan güzellikte göstermeye calisan, carliz teron'u aslinda bi film barbisi degilmiscesine filmin kalibina uyduran yapimcilarina cabucak kanmasi uzun sürmez esas kizin.
üzerinde kocaman hirkasi, elinde mendiliyle ziril ziril aglarken cok estetik duran keyt'i kendi piskolojisiyle özdeslestiriverir, hepimiz keyt'iz aslinda der, ask acisi her yerde ne de olsa..
vesselam filmin sonunda kocaman gülümseme yapisir agiza, hayati flu renklerde görür esas kizimiz.
yaptin sen de..
öyledir cünkü..
her gül cok sanatsal, her renk film gibi, her kar tanesi masal gibi geldi sana da..
aynaya bakip aci gercekle yüzlesmek uzun sürmez;
hani romantik olucakti aglarken, hani esas kiz aglarken öyle hüzünlü öyle kirilgandi..
olsa olsa mizmiz aglak cocuklara benzersin en iyi ihtimalle,
aksi gibi onca sanatsalligin icine eden alnin kenarindaki sivilce..
