işsiz kalmak, aç kalmak veya olumsuz herşeye rağmen mutlu olmaya çalışmak, hiçbişeyi takmamak değildir hayatı ciddiye almamak.
çok güzel bir iş ve kariyere sahip olup veya çok mükemmel bi üniversite de okuyor olup da hayatı tii ye alabilirsiniz.
Belkide hayati fazla ciddiye almamanin odulu olur bunlar. Aptallik da degildir, hayat boyle de guzeldir. Hayati ciddiye almananin da bir ciddiyeti var. *
insanların genel anlamda çocukluk ve gençlik döneminde yaptıkları eylemdir. Çocukken hayat, mahallede oynanan oyunlardan ibaret sanılır. Ve bir oyun oynandığı zaman hiç bitmesin hep oyun oynuyalım istemi olması ve gençkende halk dilinde hayatı toz pembe görme deyiminin tam anlam kazanmasıdır. Nerde akşam orda sabah denilerek ölüm gerçeğininde unutulmasıyla birlikte yapılan en büyük aptallıklardan birisidir.
Bir tercih. Kanaatimce hayata karsi dogrultulan en dogru tutum. Aldigin nefes, ictigin icecek, yedini yiyecek, sabah yuzune gunaydin dedigin dost, yoldaki tebessüm sebebi kedinin bir gun bitecegini dusununce en dogru tutumdur, en dogrusu hem de..
hayatın bir gün biteceğini düşününce içine girilen durum ama güzel yaşayabiliriz, mutlu ve huzurlu olabiliriz, hayatın tadını çıkarıp hayattan zevk alabiliriz tabii ki. muazzez ilmiye çığ da 110 yaşında öldü mesela. muazzez ilmiye çığ'ın 110 yaşında yaşadığını sofrada otururken anlatmıştım bile.
