gerekli bir eylemdir. hayatı ciddiye almazsan ciddiye alınmazsın. hayat aynı zamanda bir değişimdir. bu değişim içinde sufi olarak yaşamak lazım. tabiatın bir parçası olarak, ömrünü tamamlamak gerekir.
Ciddiye almayın falan amaan ya diyen insanlar var lakin hayat bazı insanları ciddiye alıyor. Herkesin hayatı öyle güllük gülistanlık başlamıyor. Bazıları hayatı ciddiye almazsa taklaya geleceğini biliyor. Yani seve seve değil sike sike ciddiye alacaksın hesabı.
Kariyeri, insanları, sosyal medyayı, kendi uydurma flört sorunlarını fazla önemsemekle mümkündür. Boş işlerin adamı olduğunuzu gösterir. Dünyada parazit gibi yaşar ekosisteme gübre dışında bir fayda sağlamazsınız. Dünya ciddiye alınacak bir yer değildir zaten. Yaşamın bitmesi bir kalp atmayışına, bir kan gitmeyişine, bir beyin sapı işlevsizliğine bağlıdır neticede. Böyle düşününce ciddiye almaya değer şeyleri ciddiye alabilirsiniz. Bu da sizin için ciddiyet turnusolu olsun.
deli işidir
tabiiki yarınlar yokmuşcasına umursamaz da olmayacaksın ama, 10yıl sonraki amacın için kendini şuan hem fiziksel hem ruhsal olarak mahvedip 5yıl sonra ölmekte pek akıl karı değil.
ergenlik ve çıkışında hayatı ciddiye alma diye akıl verenler 25 yaşından sonra tırmalayıp kazıyor. eğer siz hala aman yaa triplerinde devam ederseniz çok büyük hata etmiş olacaksınız. hayatı ciddiye alın.
Arkadaşlar dünya çok acayip. Dün çulsuz olan bugün zengin. Dün o şekil olan bugün bu şekil. Dün konyada yaşayan bugün kanadada. Yani kafayı şöyle bi camdan dışarı uzatıp bakmak lazım. Sonra da içeri alıp düşünmek lazım üşütmeden. Ben içerde ne istiyorum ve bunu dışarda nasıl yapabilirim? Her sabah kalktığınızda yüzünüzü yıkarken bi düşünün bunu.
insan ömrüyle ters orantıya sahip olarak tanımlanabilir. ne kadar ciddiye alınırsa alınsın bir gün bitecek olan birşeyin ciddiye alınması gerektiği kadar önemsenmesi gerekir.
Başka ne ciddiye alcaksak artık. insanız ya hani biz vücudumuz ve ruhumuz var. Yaşamasak da nefes alıyoruz. Hayatı ciddiye almıcaksak neyi alıcaz. Ne kalıyo ki geriye.
Hic yapamadigim seydir. Keske diyorum bazen bir atilan kazik canimi yaksa, birisini cok sevip terkedilsem ve aciyi hissedebilsem, hayatin karsima cikardigi her zorlugu hirslanip yenmek istesem ve yenemeyince aglasam aci ceksem. Yenince sevinsem, ama namumkun. Kimseyi sevemiyorum, deger veremiyorum, atilan kazik bana hic girmiyor. Ucu bile dokunmuyor cani sagolsun siktirsin gitsin diyorum. Zorluk ciksa gecip gecmemeyi dert etmiyorum gecince sevinemiyorum. Takili kalinca asla hirslanip uzulemiyorum. Hayat ya siyah ya beyaz diye ogrettiler cocukken, buyuyunce gri oldugunu anladik, ciddiye alip gri rengini algiladik, sorunda burda ya, benim hic rengim olmadi. Keske ciddiye alipta uzulebilseydim.
Yaşamak şakaya gelmez,
büyük bir ciddiyetle yaşayacaksın
bir sincap gibi mesela,
yani, yaşamanın dışında ve ötesinde hiçbir şey beklemeden,
yani bütün işin gücün yaşamak olacak.
Nazım Hikmet Ran
