dünyanın en şanslı insanıdır, hayatımda bir kaç kere geldim ama hiç iyi bir izlenim bırakmadı bende ankara özellikle yeri tam hatırlamıyorum ama bişey parkı var yanında stad gibi bir şey oradaki apaçiler beni çok etkilemişti. istanbul bahçelievlerden çıkıp oraya gidince yalnız bırakmadılar sağolsunlar. Sonuç olarak sakın gitmeyin, hele denizi olan bir yerde yaşıyorsanız kesinlikle gitmeyin!
iğrenç bir şehir bu ankara,24 yıldır yaşarım,herkes birbirine sanki öldürmek istiyormuşçasına bakar,bu kadar kin nefret ve baskı altında başka bir yer yoktur dünyada,ayrıca kimin ne bok olduğuda belli değildir...
haklı olabilirsiniz. ankara pek renkli bir şehir değildir. ama seveni, gri sever ankarayı. memur kentidir falan hikâye. paran varsa yapmak isteyeceğin herşeyin âlâsını yaparsın.
ankara' da yaşayan birisi olarak ayrıcalığını bu başlık ile farkeden bir insanım.
-en az dört liranız yoksa, bir yere gidip tekrar eve dönmeniz olanaksızdır. ya da uzun yürüyüşleri sevmeniz gerekir.
-her yolun sonu denize çıkıyor gibi olsa da, aslında ankara bu huyunu yalancı politikacılardan almıştır. yolun sonunda deniz falan yoktur.
-eğer cebinizde taksi parası yoksa, akşam 11 den önce içtiğiniz bardan ayrılmaya bakın. 11 den sonra toplu taşıma yoktur.
-sevgilinize mesafeli davranın, anfa' nın elemanlarına iş çıkarmayın.
-havuz ve yapay şelaleler bakmanız içindir, el ayak sokmayın amk!
-yolda adam gibi yürüyün, metro çukurlarına düşüp de milletin başını belaya sokmayın.
-alışveriş merkezlerini sevin. nerdeyse adam başına bir avm yaptık. kullanın!
-otobüs gelmediyse twitten sövmeyin, melih çok pis mahkemeye veriyor.
var ya; mustafa kemal atatürk iyi ki başkent yapmış ankara' yı. yoksa bir sikime yaramazdı burası. kırıkkale gibi, kırşehir gibi, çorum gibi, yozgat gibi...
edit: yazar ankara doğumlu, çocukluğunu datça' da geçirmiş iş yüzünden ankara' da yaşamak zorunda olan zavallıdır.
kesinlikle çok şey kaçırmış olan insandır , hayatında o puslu sabahda kalkıp önünü göremeyecek sis içinde ilerlerken kafasına ego aynası çarpmamış kişidir.
ankara'yı bir halt zanneden , 'entelektüel' sandığı insanların şekilciliğini 'metalci' , 'repçi' den farksız bir kafayla hayranlık edinmiş , varsa da doğru düşünmek , doğru yaşamakla ilgili bütün sahip olduklarını ankara'yla ilişkilendirmek gafletinde bulunmuş adamın böyle olmayanları çağırma şekli.
- oğlum adama gülerler. herkes bir yerlerde yaşıyor işte.
