gelenlere sevinip gidenlerin ardından yas tutmamaktır. bazen akıntı durulduğunda kendinle baş başa kalmaktır. ne fazlasını beklemek, ne azıyla yetinmek ne de halinden memnun olmaktır.
hayatı akışına bırakmak gibi bir lüksümüz yok ki! hayat bir nehir ve kader çizgisinin ufkuna doğru hep birlikte sürükleniyoruz. akışa bırakma fikri bizleri mutlu ettiği gibi hafiften tanrıcılık oynamak hoşumuza gider. yönlendirme elimizdeymiş gibi düşünmek, olaylara vereceğimiz tepkilerin yumuşak düşüşüdür.
nehirle akmaya devam.
