hiçbir şey için kendini üzmeye değmez. her şey varla yok arasında. bunu okuyorsun ama yine kendini her şey için üzmeye devam edeceksin biliyorum. ben de öyle yapıyorum zaten salla gitsin biz de varla yok arasındayız.
2 çeşit mutluluk vardır bu hayatta.
birincisi anlık isteklerimizi gerçekleştirdiğimiz an yaşadığımız mutluluk. acıkınca yemek yemek, ders çalışmak gerekirken
çalışmamak, diyetteyken yemek yemek vs. bu tip durumların sonucunda oluşan mutluluk hissi kısa sürelidir. sonunda büyük
ihtimalle pişmanlık yaşanır ve bana kalırsa bu tip mutluluk gerçek değildir.
gerçek mutluluk hissi ise uzun süreli olandır.
ona ulaşmanın yolu da yeryüzünde sahip olması en zor olan güçten geçer yani sabır etmekten.
sabredebilen insan zaten ömür boyu kazanandır. çünkü o insan bütün güçlükleri aşabileceğini bilir. her şeyden daha güçlüdür artık. hepsinden önemlisi yaşamaya başlamıştır. çünkü artık kendine hakim olmayı öğrenmiştir. artık onu anlık duygular -şehvet, öfke, üzüntü vs.- değil kendi bilinci yönetmeye başlamıştır.
Kötü bir şey olduğunda arkasından çok daha kötü şeyler olur, tam dersin ya en kötüsü budur heralde, yok daha da kötüsü mutlaka vardır. Bazı dönemler vardır bir haftada on gün içinde hayattan bıkar yaşamak istemezsin, her şey sana uzak gelir. Hayat tüm gerçekliğini yitirmiştir senin için, tam dipteyken son bir darbe daha yersin o darbeyle ya bitersin ya da ayağa kalkarsın düzen böyle işler. işte ben o son darbeyi bekliyorum, bu akşam yiyeceğim onu da muhtemelen hayırlısı.
