"aslinda her seye ragmen seni cok ozluyorum, bugun gelsen kabulumsun, ama gelmiyorsun ve bu yuzden senden nefret ediyorum." demenin farkli bir yoludur.
kaynağını hayal kırıklığından alan nefrettir. birbirinize sözler vermişsinizdir, sizsiz olamayacağını söylemiştir. belki de ileride doğacak çocuğunuza ad belirlemişsinizdir birlikte. ama bir gün gelmiş size öyle bir yanlış yapmıştır ki mecbursunuzdur hayatınızdan çıkarmaya. elinizde yalnızca geçmişten kalma hatıralar değil geleceğe dair kurulan yıkılmış hayaller kalmıştır. bu durumda nefret kelimesi bile hafif kalmaktadır. ama unutulur. günü gelince o nefret bile kalmaz hiçbir şey hissetmez olursunuz. o da artık herkes gibi biri olur gözünüzde. nazım hikmet te bu durumu yaşamış olacak ki şu dizeleri yazmıştır:
"gözlerim gözünde aşkı seçmiyor
onlardan kalbime sevda geçmiyor
ben yordum ruhumu biraz da sen yor
çünkü bence şimdi herkes gibisin
yolunu beklerken daha dün gece
kaçıyorum bugün senden gizlice
kalbime baktım da işte iyice
anladım ki sen de herkes gibisin
büsbütün unuttum seni eminim
maziye karıştı şimdi yeminim
kalbimde senin için yok bile kinim
bence sen de şimdi herkes gibisin."
