Yok arkadas yok. Ne icin yasiyoruz, neden geldik, nereye gidiyoruz? Yani bunlarin cevabini bulamiyorum.
Calisan insanlar aklima geliyor. Para kazanmak icin calisiyorlar. Sabah kalkip gidiyorlar ve aksam geliyorlar. Bir iki saat hatta 4 saat diyelim televizyon izleyip aileyle vakit geciriyorlar. Sonra da yatiyorlar. Yani para kazanmak barinmak ve yemek icin. Ustune basina guzel bir seyler almak icin. Ama aldiginda ne olacak? Yine ayni seyler.
Biri bana hayata tutunmam icin bir neden soylesin. Vallahi dayanamiyorum. Icim daraliyor. Nefes alislarimi kontrol ediyorum. Of!
Artık bıktın. Tükendin. hiçbişey yapmak istemiyosun artık içinden heves kalmamış. o heyecanın mutluluğun hepsi bitmiş. bunları elinden alanların da içeri alınması gerkmiyor mu ? Asil katil olanlar onlar değil midir ? insanı genç yaşta öldüren bu acıları yaşatan değil midir ? Çektirdiğiniz acıları bi gün yaşamanız dileğiyle.
--spoiler--
Kendimizle yüzleşmekten çekindiğimiz için dış dünyadaki birtakım uğraşlara yöneliyorsak, "bu dünyada kısmen varız" demektir.
Eğer kendimizle tanıştıktan sonra dış dünyada birtakım uğraşlar edinmişsek, birtakım özgür seçimler yapabilmişsek "daha fazla varolabildik" demektir. *
--spoiler--
Yani hayattan zevk alamamamızın altında varoluşumuzla alakalı bir sorun yatıyor olabilir.
Beyindeki birkaç ilgili hormondaki ufak bir değişimin sonucu. işte tam olarak buyuz. Beynindeki birkaç şeyin dengesi senin bütününü nasıl etkiliyor,hayata tüm bakışın değişiyor. Bu kadar basit. Özgür irade artık daha da soluklaştı.
bazen her şey o kadar uzak geliyor ki... tuhaf bir his. anlatamıyorsun. kelimelere dökemiyorsun. garip bir duygu. uyumakla çare arıyorsun kendince. geçeceği güne kadar. geçecek mi peki, onu da bilmiyorsun. sadece umut işte. aslında her şey umut bazen. o da olmasa...
Şu güzel masmavi gökyüzü altında,
Dünyanın tadını alamaz oldum.
Bir çok gülen insan var etrafımda,
Ben durmadan Ağlıyorum gülemez oldum.
Hayallerim vardı benim,
Her insan gibi!
Nereye Uçtu hayaller bilemez oldum.
isteklerim dileklerim kaldı rüyaya,
Onlarıda artık dilemez oldum. !!!
günler monotondur ve bunu değiştirmeye ne isteğiniz ne de gücünüz vardır.
içten güldüğünüz, gönülden eğlendiğiniz zamanları hatırlar, iç geçirirsiniz.
konuşmaya, kalkmaya, yürümeye üşenirsiniz; sürekli uyursunuz.
şarkılar, şiirler daha bir anlamlı gelmeye başlar, içiniz burkulur öylece beklersiniz.
yaptığınız işleri küçümser, umursamaz ve yavaşla hayatı bile kaale almazsınız.
insan küçük şeylerden bile zevk alabilmeli diyenlere gülümser geçersiniz. **
kişiyi umutsuzluğa sürükleyen durumdur. Ne yaparsa yapsın, ne yaşarsa yaşasın zevk almaktan öte tüm bunlara karşı bir şey hissedemez olduysa kişi, artık yapacak neyi kalmıştır?
