kendim yüzünden hayattan sogudugum çok olmuştur. 150 lira olan montu alamadım icimde kaldı derken, 1,5-2 yaşlarında bir minigin corapsiz ayakkabisiz dilendirildigini görmem ve kendime küfür etmemdir mesela.
bunun dışında; işkence edilen hayvanlar, ölen çocuklar, tecavüz vakaları... bunların hepsi bana sürekli "insan ne için yaşar" sorusunu sordurur.
otobüse binmeden önce tam kulaklığı takıp en sevdiğim albümlerden birini dinlemeye girişirken 876 yıl önce bir yerden bir şekilde tanışıklığımın olduğu birine denk gelmem ve ne hikmetse onun da yıllardır beni bekliyormuşçasına konuşkan çıkıp kafa sikmesi.
göt bir sevgiliniz var ise... değerinizi bilmez. hayattan soğursunuz. lan kaç kızı teptim sadık oldum sevgimi her şeyimi verdim. insanda biraz merhamet olur. yalancılık ne kötü bir şey . ve insanın sevgisinin sömürülmesi dünyanın en berbat duygusu.
