2 hafta içinde maddi manevi dibe vurmaya vesile olan sebeplerdir.çok acil paraya ihtiyaç duyarsınız aileden tutun da çevrede kimse yaranıza merhem çalmaz, en son çare olarak bankaya gidip kredi kartı başvurusu yaparsınız ordan da bir cevap gelmez, 1000 ytl tutarında krediye başvurursunuz malesef sistem onu da onaylamaz, açık öğretim kaydı için 250 lirayı bulamazsınız kaydınız yapılmaz!iş güç kovalarsınız adam asgari ücret vermek için bile bir sürü alavere dalavere çevirir, dayı-amca desteği zaten yoktur öyle ortada kalırsınız,herkes üstünüze gelmeye başlar,patlama noktasında durursunuz, yani yeryüzünün bütün orospulukları bir kere tepenize binmiştir.işte o zaman hayattan nefret etme kıvamına gelmişinizdir sebep mi aramadığın kadar çok!
ülkemizde üniversite okuyan ile okumayan -askeriye dışında- arasında bir fark olmadığını öğrenmek bu sebeplerden biridir.yıllarca oku ama işsiz gez;ilkokuldan terk adam köşe olsun sen okurken!hatta üniversite okumamak kendini kurtarmak demek!
ergen olmak. anan baban sever seni, bir kıçı kırık kız sana bakmadı diye nefret edersin koca hayattan çünkü hayat sadece o kızdan ibarettir. hatta kızın adı da hayatmış falan. böyle de salak tesadüf olmaz, böyle de salak espri hiç olmaz. neyse.
çıkar ilişkileri, insanların öldürülmesi, vahşet, paranın modern tanrı olması, kapitalizmin insanlarda samimiyet bırakmaması, dost sanılan insanların kalleş çıkmaları, savaşlar, işgaller, iktidar olma hırsının insanlara yaptırdıkları bunlardan bazıları.
"çorap söküğü" şeklinde ardı arkası kesilmeden devam eden olumsuzluklardan etkilenen bünyenin hayata karşı duygusudur. çözüm bulamama ya da herhangi bir iyileşme gözlenemediği dönemde ise deprasyona sebebiyet verir.
ellerinden kayıp gittiği için. buna engel olamadığın için. hep seni yorduğu, fakirliğin dibini gösterdiği, gerçek acıyı öğrettiği için. ve bütün bunlardan sonra hiç ummadığın, azıcık mutluluk tattığın bir anda senden uzaklaşmayı denediği için. bu benim için bu da senin için.
perşembe gene okula geç kalmışsınızdır. sabah kalktıgınızda derste olmanız gereken saati yatagın içinde görürsünüz. anında telaşla kalkıp giyinirsiniz. evden çıkınca otobüs durağı karşınızda olduğu için otobüsü görürsünüz ancak gitmektedir. ışıklara kadar otobüsün peşinden koşarsınız. ışıklarda 23 numaralı otobüs kapısını açmayan öküz şoföre küfredersiniz. zaten eskişehirde otobüsler yarım saate bir gelmektedir. gelirse de dolu gelmektedir. herneyse güç bela otobüsün birine binersiniz. eskartınızın boş olduğunu makinadan çıkan o igrenç diiiiiit sesiyle anlarsınız. birinden rica edersiniz. amcalardan biri malbora içeceğine eskart yükleteydin diye çemkirir üstüne. velhasıl otobüstesinizdir artık en azından. ama aniden diften toplam 12 saat devamsızlık yapmış olduğunuzu ve şu anda dz ile kaldığınızı hocanın da bu tarz geç kalmışlıklara devamsızlıklara tahammülü olmadığını hatırlarsınız. artık bugün hayat hiç bir şekilde eskisi gibi olmayacaktır.
temel ihtiyaçlarını karşılayamamanın dışında ancak sıkı sıkıya bağlandığın bir "ben değeri" bilincine sahip olmak hayattan nefret edecek sebeplerin oluşmasını sağlayabilir. kültür sanatla, bilimle iştigal olmak, bu "sebeplere" bir panzehir mahiyetindedir.
