Her seferinde söylemeyim diyorum ama yaşadığım o sosyal fobik yıllar beni çok yıprattı gerçekten. Hayat bana zehir olmuştu. Rahatsızlık hissi ve bu hissi karşı tarafa hissettirmeme çabası her gün beni daha da diplere çekiyordu. Psikolojisi hergün bozuk bir insan düşünün; kendi evinde bile sıkıntılı yaşıyor. Özürlü değil ama eli kolu tam tutmuyor. insan içinde iş yapma korkusuyla pençeleşiyor sürekli. Ve derdini insanlara nasıl anlatacağını da bilmiyor. Tamamen ruh halinden kaçmaya çalışan biri. Ama kaçacak yer yok.
Neyse ki tarafımdan aşılmıştır. Halime şükür.
çok sıkıldığım anlardır.
son birkaç yılı deli gibi aksiyonlu geçirdikten sonra mecburi duruldum, farklı bir hayat yaşıyorum.
hani filmlerde "son bir iş, sonra bırakıyorum" diyip emekli hayatı yaşamaya başlayan karakterler vardır ya, aynen öyle oldu.
son bir aksiyona girdim, oradan başıma çıkan sıkıntıyı çözmeden önce kendi kendime "bundan sonra bırakıyorum" dedim ve cidden bir yıldır inanılmaz sakin bir hayatım var.
o kadar sakin ki bazen nefes alamayıp koşmaya çıkıyorum.
sanırım birkaç aya bu da değişir, eskisi gibi saçma sapan işlere bulaşıp kendimi bokun içinde bulmasam da sıkılmayacağım bir hayat yaşamaya başlarım.
Biricik sevdiceğini başkasının kolunda gördüğün an.
Başkasına gülerek baktığı fotoğrafa hâlâ gülüşüne kurban be denildiği an.
Gecenin bir yarısı o son sigaranın tersten yakıldığı an.
iki kişi ile yapılacak olan herhangi bir aktiviteye hevesle hazırlanırken karşındakinin senin onda birin kadar bile hevesli olmadığını farketmek. özellikle genel olarak herhangi bir şeye çok zor heveslenen biriyseniz.
Perperişan ciddi hasta arkadaşınızın yalnız ve çaresiz kalması, bakıma muhtaç olması.
Üstelik kardeşi karşı komşusu iken. Kapı kapı komşu gezip, kahve muhabbeti yapıyor iken!
Batsın bu dünya!
özellikle bebeklere, çocuklara ve çok yaşlı insanlara saflıklarından, çaresizliklerinden, bilinçsizliklerinden, güçsüzlüklerinden faydalanarak kötülük yapıldığına dair bir şey görmek, okumak vesaire. hayvanlara eziyet edilmesini de eklemek istiyorum. içim daralıyor, insanlığımdan utanıyorum, insanlardan iğreniyorum böyle şeylerle karşılaşınca.
