imkansızlardan biridir. Zira her insan, içgüdüsü gereği, yaşamından, devam etmesini bekler. intihar edenlerse hayattan değil, kendisinden bir şey beklemeyenlerdir.
Hayattan hiçbir beklentisi olmayan insanlara hayatta hiçbirşeyi olmayan insan karıştırılmamalıdır.
Bir insan çok fazla şeye sahip olduğu halde (bazen de sahip olabileceği herşeye) hayattan hiçbir beklenti içinde olmayabilir.
Yada elde edebilecek herşeyi elde ettiği için beklenti olarak nitelendirebileceği birşey bulamaz.
Bu tip insanlarda mutsuz olabilir.
Hatta bana göre hiçbirşeyi olmayan insandan daha mutsuzdurlar.
Hiçbirşeyi olmayan insan elde etmek isteyeceği her birşey için hedef koyup, konsantre olup, hayal edip hedefleri uğruna zamanını harcayabilir.
Beklentisi olmayan insansa, ister birşeylere sahip olsun ister hiçbirşeye, umut kavramını sözlükten çıkardığı için rezil durumdadır.
Maddi olarak herşeyiniz gitsin ama beklentiniz gitmesin.
Hayal edin, beklenti içine girin.
Bu hayata tutunmamızı sağlar.
Yoksa gelsin major depresyonu gitsin bipolar bozukluğu
olgun, her şeyin farkında, hiç bir şeyi umursamayan insanlardır genellikle. rahat uyurlar akşamları, beklentilerden nefret ederler. öperim o insanları, güzel insanlardır.
havasını kessen beş dakikadan fazla yaşamaz. suyu desen; üç, bilemedin beş gün. ekmeksiz-aşsız ben deyim "bir hafta" sen de "on gün" anca dayanır. soğuğa koysan donar, sıcakta yanar.
genellikle çok genç yaşta kendisinin satın alamayacağı şeylere sahip olmuştur. ilerleyen dönemde ise satın alamayacağı şeyin kalmadığını farkedince boşluğa düşer bu genç. dolayısı ile intihara meyilli olur ve beklentisi de kalmaz. (bkz: rich kid syndrome)
hayattan bir ya da bir kaç beklenti olmalı mıdır? menfi düzene sahip gösterilen hayat aslında sadece anlamsızca yaşamak için değil midir? insan dışında hangi canlı çeşitli argümanlar için bu hayatı yaşar? inançlarımız bizi yanıltıyor olabilir mi? peki ya hislerimiz? mutluluğun izafiyetinde boğulmak-öğretiler? özgürlük denen oldu nedir? dünya ne kadar yaşanılasıdır? sorularının cevaplarını içsel dünyasında arayan insandır.
büyük travmalar yaşamış insandır. birçoğu yaşadığı travmanın farkında değildir. bir zamanlar herkes gibi hayalleri, amaçları, arzuları olan insandır. zaman içerisinde beklentilerini bir bir kaybetmiştir. o kadar dibe vurmuştur ki mutsuzluk hayatının ta kendisi olmuştur, mutluluk için çaba göstermez, daha doğrusu kendisini mutlu edebilmek için sebebi bulamaz. bu yüzden düzensizliği kendine düzen edinmiştir.
bu durumu yüzüne vuruldukça dibe batar, dibe battıkça daha çok yüzüne vurulur.
''ben hiçbir zaman hiçbir şey olmak istemem
ben hiçbir zaman hiçbir şey olmak isteyemem
ben hiçbir zaman hiçbir şey olmak istemeyeceğim
ama bende dünyanın tüm hayalleri var...''
Depresyonda olan insandır. Böyle ot gibi geçirir günlerini. Isı varsa istifa eder. Doktoru varsa terk eder. Insanlarla arasina set cekip yakin aile ve arkadaslara sorun yok rolunu oynar. Genelde sadece düşünceleri yanindadir.
“Benim içimdeyse sanki çok, çok eskiden doğmuşum gibi bir duygu var… Hayatımı, bitmez tükenmez kuyruğu olan bir elbise gibi sürüklüyorum sırtımda…Çoğu kez de hiç yaşama isteği olmuyor içimde.”
ben de bunca hayalkirikligindan sonra gerçek aşklar inanmakta çok zorlanıyorum. biraz umut olsun diye sık sık romtantik komediler izliyorum ama enerjisi bir iki gün götürüyor.
hülya avşar son 10 senedir hiçbir erkekle beraber uyumadım demiş.
gülben ergen ben başarısız oldum artık askainanmiyorum demiş.
sezenaksu gibi büyük aşk kadını bile aşktan elini ayağını çekti son yıllarda.
hayattaki umutsuzluğun tek sebebi aşkı bulamamaktir:( uhu.
