belli bir yaşa gelip de çoğu şeye geç kalmış her insanın tecrübe ettiği durum. ne inancından ötürü reddettiğin için intihar edebiliyorsun ne de hayallerin gerçekleşiyor, tadına varabiliyorsun. zaman geçtikçe de öfken ve can sıkıntın artıyor. böyle bir durum.
Herkesin bir dönem tattığı yemek. Hemde ne yemek. Hani bazı anlarda "boku yedik" dersin ya. Aynen öyle. iraden sağlamsa ders alır daha güçlü çıkarsın, daha yükseğe ulaşırsın. iraden zayıfsa en dibi görürsün. Kimse görmez bilmez ama bir yerlerde kaybolursun, zamanını bulamazsın, ne istediğini bilemezsin, hayatta nesin bilemezsin, yaşayan ölü bile olursun. Çaresi var mı bilmiyorum ama ayakta kalın. Hayvanları sevin, kitap okuyun, yalnız kalmak iyi geliyorsa yalnız da kalın. Ama zaman çabuk geçiyor. Sizi yenmesine de izin vermeyin.
o kadar yıl okuduk ettik. bir tane kevaşe ders için hayatımız yamuldu. ulan matematik yapamıyorsak o yönde eğilimimiz yoksa ne yapalım? bırakın bizi bir salın sözel alanda neler yapacağımızı ortaya koyalım. öyle bir zikindirik sistem ki bu matematik yapmadan iyi bir sözel bölüme yerleşemiyor öğrenci. ulan şaka mısınız? bizimi sınıyorsunuz?
Genel anlamda soğumak ve isteksiz davranma ile devam eden ruhsal dengesizlik dönemidir.
Soğudum, bıktım, usandım artık ulan sabah karar alıyorum diyorum ki bana yapılanı kimsenin yanına bırakmayacam.Yazdığıma cevap vermedin ve beni aptal yerine koydun artık benim senin için çabalamamın anlamı yok diyorum akşam oluyor bir mesaj geliyor ve ben ben olmaktan çıkıyorum kendimden nefret ediyorum amk dünyasında öyle seviyorum ki bir mesajı bile bütün nefretimi siliyor.Bir daha yazma diyemiyorum, konuşmayalım diyemiyorum.Ben kullanılmak ve zaman geçirilen birisi olmak istemiyorum.
Bir şekilde yaşamaktan zevk ve amaç dışı kalmak. Bu ızdırabını siktiğimin dünyasında. Birçok kişi hayattan bıkmış şekilde yaşıyor.
Kimisi çevreye belli ediyor, kimisi etmiyor. Etsen ney etmesen ney. işte güçlü düzenin güçsüzleri yendiği bir sistem dünya denilen velet yurdu. Adalet aramak mı ? Boşversene sen, boşver. Siktir et gitsin.
Bazen şarkılar dinliyorum. Öyle duygu dolu ki, yarıda kapatıyorum. Biliyorum dolan gözler taşımayacak ki, Şarkı devam etse o göz yaşlarını.
Ağlamakta çare değildi çünkü bu kalleş dünyada.
Hiçbir şey eskisi gibi değil. Çocukluk yıllarında olanlar, orada kaldı. Uzaktan el bile sallamıyorlar ne yazık ki. Ne yazık değil mi ?
Adeta çocukluk günlerine bir mahkum edasıyla demir Parmaklıklar ardından bakıyorum. Beni tutsun ve yakalasın, yeniden çocuk olayım istiyorum. Ama olmuyor, gülüyor ve geçiyor mazi , senden geçti diyor.
O çocuğu bulmak birkaç şey söylemek istiyorum. Ama yapamam. o çocuktan geriye bu kaldı işte.
Sözün kısası amaçsız kalmak varmış bu hayatta. Gitmek kolay ama inanç olmasa.
Şu halde boşverdik hayatı çoğumuz. Öylesine yaşıyoruz işte.
