erken yaşta hayatın acımasızlığı ile karşı karşıya kalmış insan düşüncesidir. çalışmak sıkıcı birşey değilse de vaktinden önce çalışmaya başlamış kişilerde daha sık görülen duygudur. ifa etmeye mecbur bırakıldığınız işte birşeyler ortaya çıkartmak için çabalarsınız, neticesinde iyi yada kötü herhangi birşey çıkar ama karşılığı yoktur. en azından takdir edilmek istersiniz çabalamanızdan ötürü fakat yine kimse kaale almaz sizi. bu durumda insanın beyninde oluşan olgu "ulan çalışsam ne olur çalışmasam ne olur! en iyisi alıp başımı si*tir olup gideyim, bundan kötü olmam" dır. hayattan bezmeye neden olarak tamamen çalışmaktan dolayı yaşanan sıkıntılar değildir. birçok nedenleri olabilir. kişisine göre çevrenizdeki insanların sorumluluk almaması, olan biten sorumluluğu sizin omuzlarınıza yıkmaya çalışmasıdır da ayrıca. olurda biri sizi takdir eder, kazara yükselmeye başlarsanız sizi paçalarınızdan aşağı çekmeleri, kuyunuzu kazmaya çalışmalarıdır sizi hayattan bezdiren. hayat denilen şey, ister istemez diğer insanlarla birlikte yaşamaktır lakin diğer insanların i*nelikleri yüzünden bıktıran olaydır. iş yerlerinde daha çabuk bezilir bu i*ne hayattan. kısacası bazen mekan gözetmeksizin de darlanmaktır işte. yine darlandım bak. neyse..
Hayat,
Sana galip gelmek için hiç bir çabam olmayacak.
Seni yenmek için ugraşmıyacam bile..
Ne sitemim olacak sana,
Nede bir isyanım.
Sadece bitmesi gerekiyor,
Adına ömür dediğimiz zamanın..
Bütün aksiliklerin senin üstüne geldiğini düşünmeye başladığın an anlarsın ki bu hayattan bezmişsindir sana bir önerim olacak en kısa zamanda tatile git kendine gel. her şey güzel olacak.
