Aldığım en büyük ders hiçbir koşulda ve hiçbir sebeple taviz vermemem gerektiği. Zor zamanmış, iyi değilmiş, yanlışlıkla olmuş, öyle olacağını düşünememiş. Ben kimsenin alttan alındığı durumları bir daha yapmadığına şahit olmadım.
herkes yaptığı her şeyin karşılığını bu dünyada bir şekilde görüyor...iyi insan olmaktan asla vaz geçme...sana kötülük yapanlar ya da seni üzenlerin hali ortada...iyi olmak güzeldir...
Hatalar yapacaksın. Hatta aynı hataları tekrarlayacaksın da. Değişeceksin, hem de milyonlarca kez. Çevrendekilerden önce kendine katlanmayı öğreneceksin. Gereken olgunluğa eriştiğinde seni seven insanlar da kabullenecek seni, sen de sevdiklerini kabulleneceksin. Bir dalından belki yaprağından da olsa tutunmak zorundasın hayata. Hayat böyle işte.
biçare gönüller, ne giden son gemidir bu,
hicranlı hayatın ne de son matemidir bu,
dünyada sevilmiş ve seven nafile bekler,
bilmez ki giden sevgililer dönmeyecekler.
Mutluluğu hayatı yaşayışınızda değil de yaşantınıza bakışınızda bulmalısınız sürekli homurdanıp şikayet ederek bu ömür geçmez çünkü tek eziyet çeken sen değilsin ve etrafında senden daha iyilerini görürken bir o kadar da senin yerinde olmak isteyenlerin olduğunu unutma esnaf bir babanın en küçük oğlu olsan da bu böyle sülalenin tek erkek çocuğu olsan da herkesin bir sınavı vardır veremediği önemli olan yere düştüğünde yeniden kalkabilecek gücü kendinde her zaman bulmak bir de unutmadan rüyaları gerçeğe dönüştürmenin ilk şartı uyanmaktır.
