hayat önce sınar sonra o sınavdan ders çıkarmanı bekler.
yani ters bir iletişimi var bizimle.
dersi sonradan çalıştırır.
anlaşamayız.
ona rağmen bırakıp gidecek kadar cesur olamayız.
çünkü başka bir ders daha çıkaramamaktan korkarız aslında içten içe.
üzülmeyi, ah vah etmeyi ve 'bundan sonra' demeyi seviyoruz aslında.
Yeteri kadar hayat tecrübemin olduğunu iddaa etmiyorum lakin ilerde de fikrimin değişeceğini sanmıyorum. Bu hayatta alınabilecek en büyük ders o muhteşem hayatların bir gün bitecek olduğunun ciddi ciddi farkına varmaktır.
Teşekkürler makina.
