ilk defa bugün bir pişmanlık yaşadım. Tonlarca hatam olmasına rağmen hatalarımdan pişman olmayan ben bugün geçmişte yaptığım hatalardan pişmanlık duyuyorum. En çok da güvendiğim için.
Sorunun bende olduğunu fark ettim ve pişman olduğum her şey için kendimden özür diledim. Beni pişman ettiğini düşündüğüm insanları da affettim çünkü çok büyük bir yüktü pişmanlıklarımdan başkalarını sorumlu tutmak. Bok gibi gecelerden, bok gibi uykulardan ve ağzımda kırık diş parçalarıyla bok gibi sabahlara uyanmaktan ben sorumluydum. Ertelenmeye, değersiz hissettirilmeye, aşağılanmaya ve kullanılmaya ben izin vermiştim.
iyiyi ve kötüyü göremediğim zamanlar için hata olduğunu düşündüğüm şeyler için ağlamanın, pişman olmanın, keşke demenin bir sonu yoktu düştüğüm yerden kalkmanın imkanı yokmuş gibiydi hala biraz "ee hala kalkmamışsın" dediğim oluyor ama her şeyin olması gerektiği gibi olduğunu düşününce acı çekmiyorum. Evet her şeyi olması gerektiği gibi oldu diyerek kabul etmek ve çok zor gelse bile tecrübe ettiklerin için teşekkür edip onları geride bırakmak devam etmek ya da etmeye çalışmak lazımmış. Ve evet bana hala zor geliyor teşekkür kısmı.
Hayat neler getirir neleri götürür hiç hesap etmeden korkusuzca yaşamaya...
Olumlayamadım ama iyiyim.
Baktığının farkındayım. isterdimki birçok şey farklı olsun. Bende seçileni oynadım. Pişmanlığım kendime. Çünkü seçimde sözümde bana ait. Hayatım daha başlamadı nolurdu sanki diyerek bir yere varamayız..
