bol bol uyuyorduk. daha hayatın ne kadar yorucu ve yıkıcı olduğunu görmemiştik. en büyük sıkıntımız gazımızın olması yada ilerideki aşamalarda istediğimiz oyuncağın alınmamamısıydı. iktisat gibi bir lanetle o zamanlar tanışmamıştım.
soyut düşünce kavramının beyinde algısının gelişmediği yıllardır. bu yıllarda çocuğa mecaz ya da deyim içeren bir cümle söylediğinizde kastettiğiniz şeyi anlamaz ve somut düşünür. örneğin, sinirden küplere bindim dediğinde etrafta küp arar gibi. bu sebepten okula başlama yaşı bu yılların ardından gelir.
hayatımızdaki ilk altı yıldır. En masum en iyi zamanlardır. Çocuk aklıyla yapılan saçmalıklar türlü oyunlar ve sonrası okul.
Edit: misafirlikte uyuya kalıp kucakta eve taşındığımız yıllardan bahsediyorum lan.
