çoğu üniversite öğrencisi 1.400.000 kişinin kpss ye girme sebebidir. onca yıl okuyup dershanede 400 liraya ya da fabrikada 700 liraya kölelik yapmak istemeyen insandır. üniversiteyi bitirdikten sonra bulunduğu memurluk mevkisinden daha yüksek bir mevkiye yükselme hayalinde olan insandır. bir sigortası * olacağının bilincinde olan insandır, buyrun benimdir. (bkz: kpss b) (bkz: kpssp94)
mevcut ekonomik durumu gördükten sonra hak verdiğim insandır.
kaç tane koca koca şirket gözümün önünde battı gitti. kocaman derken en küçüğünün ana sermayesi 30.000.000 YTL. kaçı için iflasın ertelemesi davası açıldı. bu şirketlerin sahipleri 1 sene öncesine kadar öğle yemeği için roma'ya uçuyorlardı özel jetleriyle. ne bileyim ortega'yı maça yetiştiriyorlardı yöneticilerin ricasıyla.
şimdi bi apartman dairesinin kirası için mal sahibi ile pazarlık yapıyorlar.
bana sorarsanız onca serveti gördükten sonra bu pozisyona düşmek hiç sahip olmaktan kötü, hatta çok kötü. bu nedenle eti budu belli bir memur olmak şu zamanda çok da burun kıvrılmayacak bir hayal.
böyle giderse yakın bir gelecekte "hayattaki en büyük hayali boğaziçi üniversitesini kazanmak olan genç" ile eşdeğer bir hayale sahip olacak insandır. Zira 2008 KPSS'ye sadece lisans mezunlarından bile 500 bin kişi girmiştir. Önlisans ve lise mezunları bu sayıya dahil değildir. Ülkemizde üniversite ideali için ÖSS'ye yaklaşık 2 milyon kişi girdiği düşünülürse, bu düşüncenin gerçeğe dönüşmesi o kadar da uzak değil gibidir. Ama inşallah olmasındır.
catir catir kovulanlari gordukce babam en iyisini yapmis hafuz demek zorunda kalan insanciktir. soyle etrafima bakiyorum da patrona dayamaktansa devlete dayamak kat kat daha iyi, illa bisey dayayacaksa.
rüşvet denen zımbırtıdan mütevellittir. akıllı insandır aslında. bir trafik polisinin, tapu memurunun, aldığı rüşvetler düşünüldüğünde amerikan rüyasını gerçekleştirmesine ramak kalan insandır.
şayet yoksa ömrü boyunca ev ve araba sahibi olamayacak insandır. maaşını aldığı gün dağıtacak cebinde para kalmadığı için kredi kartına sarılacak olan insandır.
babası oldugu halde babasının malı mülkü olmayan, kısa yoldan köşe dönme becerisine sahip olmadığını görüp gerçekçi hayaller kuran yurdumun işsiz profilidir.
Huzur isteyen kişidir.... sedece huzur... devlette öğretmen olduğu anda şu an aldğı maaşın üçte birini alacak olmasına rağmen devlette çalışmak için yanıp tutuşan bir insan olarak diyorum ki: devlet huzurdur. para verilip insan yerine koyulmamaktansa adam gibi az paraya çalışmak isteyen kişidir. ilerde evlendiği zaman eşine, çocuğuna zaman ayırıp parayı değil mutluluğu paylaşmak isteyen insandır. iş hayatındaki sahte gülüşlerlerden, hırslı rekabetten, birbirinin kuyusunu kazımaya çalışan insanlardan, dedikodulardan vs. bıkmış insandır.
edit: nihayet memur olmuş ve aylık geliri ortalama 3000tl'den 1600tl'ye düşmüş dünyanın en mutlu insanıyım. neden mi? çünkü sırf patronum zenginliğine zenginlik katsın diye değil, vatanıma hizmet için çalışıyorum, kimse beni rakip görüp türlü çirkeflikler yapmıyor, dedikodu da yok herkes kendi işinde gücünde. ayrıca akşam 17'den sonra özel hayatıma iş ile müdahale eden birileri de yok. ansızın mesaiye kalmak özel hayatımı patrona satmak da yok. kapitalist sistemin yalakası olmak da yok. evlenince çocuklarıma eşime zaman ayırma fıırsatım var. şöyle koşturmacadan durup " vay be dönen bir dünya ve benim yaşamım varmış" dedim. kendini patronuna ya da paraya satan insanların bunu girişimcilik, cesaret vs diye adlandırmasına da şaşıyorum...
evet. olay budur.
bu atasözü bu işin özüdür.
hayatta riske atacak bir şeyi olmayan, yada riske atacak cesareti olmayan kişidir bu.
ömrü boyunca eşekle idare etmeyi göze alan, mantıklı gelendir. içindeki yayan kalma korkusu yüzünden hiçbir zaman bir atım olsun istemeyendir. kör topal bir eşeğim olsun, hemen şurda dursuncudur. atla alacağı yolun beşte birini de alsa mutludur.
peki hayat bu mudur?
her dönem kpss'ye giren kişi sayısında görülen artış düşünülürse şimdilerde çok yaygın olduğu çok bellidir. özel sektörde sürekli topun ağzında çalışma korkusuyla yaşamaktansa akıllı ve uslu durup sadece görevini yaparak devlet babanın kollarında olma hayalini kurmak çok da anormal olmasa gerektir.
