başlığı açan arkadaş muhetemelen yüksek katlı bir holding de yönetim kurulu başkanı. yoksa bu durumu küçümsemesi akıl alır bir durum değildir. ayrıca memur olmak eski filmlerdeki gibi elinde sefer tası kolunda yamalı ceketi masa başında oturan adam tipi değildir. kariyer grubu denen meslekler vardır ki, herkes alınmaz bu mevkilere. çok ciddi sınavlardan ve sözlülerden geçip gelinir bu mevkilere. ciddi bir ders çalışma dönemi ister insandan. keşke bende memur olsam dedirtir adama.
en büyük hayali mtk'da çalışmak olan 1. tekil şahısın; işe girmeden önce ne yapcan olum devlette, gir özele eşek yükü para kazanırsın laflarına aldırmadan mtk'ya girmesi ile olaylar gelişir.
gel zaman git zamanla özelde çalışanlar şahsın nerdeyse 2 katı maaş almaktadırlar. ama ne hafta sonları vardır ne de bitmeyen mesai çelişkileri. isyan bayrakları artık tavanlara vurmaktadırlar. sınıfın tek 657'si olan şahsın ise gamzelerinde hafif bir gülümseme işe girdiğinden beri vardır.
yeterlilik alındıktan sonra arkadaşlarına ingiltere semalarından what the fucking going on there diyen kişisidir.
önemli olan sevdiğin işi yapabilmek; şahıs garantiliğinden değil teftiş mekanızmasının devlet kontrolünde yapılan biriminde çalışmayı seviyorsa bundan doğal daha ne olabilir ki.
benim küçükken en büyük hedefimdi.annem memur,babam memur daha geri gidersek dedem memur neden memur olduklarını çok merak edip kendi çapımda bir araştırma yapınca çok ilginç sonuçlar yakaladım.en büyük özelliği garantili yaşamaktır.hele öğretmen olursan hayat budur demesi gerekir.hafta sonu tatili,yaz tatili,kar tatili... neden memur olmasın ki adam sigortası dahil herseyi hazır.tek sorun vardır 'para sıkıntısı' bunun da bu kadar rahat yanında pek göze çarpmaması gerekır birde memur birini bulursanız işte yırttınız demektır.
emekli olduktan sonra ikamet ettikleri sitede veya apartmanda yönetici olur bu ibneler. çocukların, çocukluklarını yaşamalarına izin vermezler. ''çimlere basmayın, top oynamayın, saat 10 dan sonra ses yapmayın'' ıvır zıvır...
hayalleri dahi zorla kucultulmus, ziplenmis, rarlanmis, hayal planinda dahi hayal edemez raporu almis insanlar ulkesinin kurtlu bireyinin normal adiyattan siradan bir dusuncesidir. hayal edebilmek icin gereken asagari olcudeki tesislerden dahi yoksun insanlar sehrinin gunluk isidir. elinden horoz sekeri alinmis cocuk realitesidir. horoz sekersizligin verdigi urkeklik ve yalnizligin tesiriyle horozlara is atmanin adidir. sanidir.
çok gerizekalıca başlığa konu olmuş insandır. gelirler kontrolörlüğü, hesap uzmanlığı, ordunun aldığı sözleşmeli subaylar ve daha pek çok prestijli memurluktan haberi olmayan bünyelerce ve kendilerince taşşak geçilmeye çalışılan insandır.
'ne kadar çok şey istersen, o kadar çok hayal kırıklığına uğrarsın' demişti bu kafadaki arkadaşlarımdan birisi. ona göre hayattan çok şey beklememeliydik ve reel şeylere(memuriyet vs.) odaklanıp, maceraya atılmadan hayatımızı kurmalıydık. o zaman başarılı olma ihtimalimiz yükselecek ve mutlu bir hayat sürecektik. 1 sene boyunca kendi işini kurup çok zorluk çekmiş insanların biryerlere geldiğini ve onlarında mutlu olduğunu anlattığımda her seferinde; 'küçük bir ihtimal ve ben o ihtimal için hayatımı mahvedemem abi. azıcık aşım kaygusuz başım ne güzel işte' deyip geçiştiriyordu.
ben ise anlamakta zorlanıyor ve 'nasıl böyle düşünebiliyor?' demekten kendimi alamıyordum. öyle olsa ne kadar kolay olurdu. 4-5 ay kastır kpss ye, ol en afillisinden bi memur, evlen bir müddet sonra ohh. ama o devlet memurluğunu hayal etmek bile bazıları için kabustur. yıllarca belli bir döngü içerisinde hayatının süreceğini bilmek ne acı verici.* bazılarınız memuriyeti küçümsediğimi düşünüp, bunları bulamayan insanlar olduğunu bilmediğimi sanacak. hayır onlarında farkındayım ama bunun farkına varmam uzun sürdü.
birgün bir dergi okurken* bu dediklerime yakın bir hikaye bulmuştum. şu tarzda birşeydi;
------------
büyük bir şirket sahibi olan baba, yanında çalışmakta olan oğluna boşalan bir pozisyona adam seçme görevini verir. oğlu mutlu olur ve gerekli yerlere ilan vererek gelen adaylarla görüşmeye başlar. şirket ünlü ve büyük bir şirket olduğu için gelen adaylarda çok güzel üniversitelerdendir. oğul en faydalı olacağına inandığı adayı seçer ve o iş pozisyonunu doldurur. bir kaç ay geçtikten sonra işe alınan genç işten ayrılır. buna şaşıran oğul tekrar mülakatlar düzenler ve yine en iyi gördüğü adayı işe alır. belli bir müddet sonra bu çalışanda işten ayrılır. oğul elemanların neden işten ayrıldığını anlayamamaktadır. halbuki ücreti de dolgundur.
olanların farkında olan baba oğlunu yanına çağırır.ve aralarında şu konuşma geçer;
+neden işe aldığın insanlar işten ayrılıyor anlayabildin mi?
-hayır anlayamıyorum baba. halbuki işe en uygun elemanları seçiyorum ve büyük bir istekle işe başlıyorlar.
+senin hatan şuydu oğlum. sen herzaman büyük vizyona sahip, hırslı ve çalıştığı yere büyük faydası olan idealist gençleri seçiyorsun. halbuki onları işe aldığın pozisyon ilerlemeye çok açık değil ve bunun farkına bir müddet sonra varıyorlar. ve bu yüzden işten ayrılıyorlar. senin yapmam gereken o pozisyona çalışkan, disiplinli ve çok hırslı olmayan bir insan yerleştirmek. tüm sorun hallolacaktır.
------------
bir gemide herkes kaptan olabilecek nitelikte olursa düzen bozulur. geminin tayfayada ihtiyacı vardır aşçıyada. dünyanın bütün kurumlarında bu böyle olmaktadır ki işler düzgün bir şekilde ilerleyebilsin. bunu anladıktan sonra çokta şaşırmıyorum artık bu tip insanlara.
şanssız bir şekilde türkiye'de yaşamaktadır artık yaşasam ne olur ölsem ne olur sınırına kadar gelmiş her an kafasına sıkabilecek kıvamda olan hayattan bezmiş kişidir.
hiç bişey anlamıyorum memur çocuğu ben memur çocuğuyum die kendini acındırır maddi konularda ama memur olmak içinde hiç olmadık bi çaba harcar . maden bu kadar kötü bi durum nie memur olmak istiyorsun ki?
