bazı yazarlarca sabah kahvaltısını floransada, öğle yemeğini londrada,akşamı da pariste edip, gece ibizada götüne buzlu badem sokarak renklendiremediği, maceraya atılmadığı için kendisine bok atılan insanlardır. lan amına koyim senin ne hayalin var da ne gerçekleştirdin farklı olarak? özel sektörde başkasının tahakkümü altında o adama harika paralar kazandırsan ne olacak? götüne tekmeyi yedin mi ne hayal kalır ne derde deva..çok "maceracı" ya da yetenekliysen kendi işini kur, büyü, maceradan maceraya atla,rahat et..ona saygı duyarım..ama memura düşmanlıkla bu iş olmaz..solitaire oynadığı için işini yapmayan seni bekleten adama istediğini de ama bil ki her memur aynı değildir..ben 3250 lira maaş alan kpss a grubu kadroyla yerleşmiş kariyer uzmanlıklardan birinde çalışıyorum..yaşım 25. gittiğim yerde kaymakamı da hakimi de işadamı da saygı gösteriyor..çünkü ben millet için değer oluşturmaya çalışıyorum..önüm de açık..yaptığım iş rutin bile olsa psikolojik tatminin yeter de artar..
böyle bir insan tanıdım ben. uzun yıllardır tanıyorum. mesleği de memurluk. idealine ulaştı yani.
bir köy okulunda başlamış bu hayalperestliği. orta anadolu'nun bir köyünün derme çatma, ahırdan bozma bir okulunda. bir sınıfta 20 kişilermiş ama sıralar yetmiyormuş hiçbirine, ilkokul 1, 2 ve 3ler aynı sınıfta ders yapmak zorunda olunca. bir tarafta ali ata bak öğrenilirken, diğer tarafta araç a şehrinden b şehrine doğru yola çıkıyormuş. ne ali'yi ne de aracı tam olarak kavrayamamışlar onlara öğretildiği anda. düşe kalka mezun olmuşlar ilkokuldan, orta okulun farklı olacağına dair hayallerini de kağıttan kayık yapıp yüzdürmüşler, okulun kenarından geçen minik derede; ortaokula başladıkları gün.
yine çoklu sınıflar, yine sefalet, yine okuduğunu ya da anlatılanı anlayamama. salak değillermiş de kalabalıkta ne anlayacaklar.
bu arada aile tarımla uğraşıyor tabi. buğday tarlası ve arpa tarlası arasında koşuşturararak geçmiş tüm çocuklukları. bir bakmışlar ki zaman geçmiş, kocaman adam olmuşlar.
liseye gelince durum biraz daha değişmiş tabi. merkezde bir okula gitmek ile bir köy okuluna gitmek arasındaki dağlar kadar farkı, kendi cüsselerine göre bir dağ ebatında olan minik tepeleri aşarken anlamışlar okul yollarında. ama mutlulularmış.
hikayenin kahramanının babası yıllar yılı devlet memnurluğunu anlatmış utanmadan sıkılmadan.
'' devlet kapısı altın anahtar gibidir. her kapıya açılır.''
'' devlet büyük nimettir, alkına sahip çıkar.''
'' bu hökümet çok hayırlı deyirler, memurlara zam da yapacağımış.''
'' memur olmayacağan da neyolacaan? anarşik mi kesilecen başımıza?''
'' memur olursan hayatın gurtulur, sikortan olur, hastalıkta sırtın yere gelmez a ahmet, akıllı ol oglum.''
yıllar yılı babasının telkinleri ile büyüen ahmet de daha büyüğünü hayal edememiş. babasının sözünden çıkmamış. devlet memuru olmuş; bir de yandaki köyden selvinaz ile evlendirmişler tamam olmuş.
hayatları yolunda, iki de çocukları olmuş. olmuş da...
bir gün ahmet bir iş arkadaşı ile beraber, dertten mi keyiften mi bilinmez bir meyhaneye gitmiş. orada içip sohbet ederlerken, eski bir arkadaşına rastlamış. arkadaşı klarnet alarak para kazanıyormuş. selamlaşıp sohbet etmeye başladıktan takribi bir saat sonra konu klarnete gelmiş.
'' bu da bizim ekmek teknemiz işte..'' demiş arkadaşı, ''senin gibi devlet adamı olamadık ki! ahh kafam ahh, keşke okuyaydım.''
'' zor mudur bunu çalmak? nasıl öğrendin?'' deyip başlamış ahmet sorularına ve sohbetin ilerleyen saatlerinde almış klarneti eline, deneme amaçlı. bir iki detone ses, bir kaç yanlış nota sonrası güzel güzel çalmaya başlamış, ne nota ne de herhangi başka bir bilgisi olmamasına rağmen.
tuşlara bastıkça ruhu dökülmüş klarnetten, ses yerine. çaldıkça heyecanlanmış, heyecanlandıkça huzur bulmuş, huzur buldukça çalmak istemiş. neden bunu daha önce denemediğini defalarca sormuş kendine, ve neden daha önce ona böyle bir fırsat tanımadığı için tanrı'ya bile kızmış.
belki erken yaşta klarnet ile tanışsaymış, çok iyi bir performer olabilirmiş; ama ne yapsın hayal gücü sadece etrafındaki imkanlar ile sınırlıymış. o yaşlarda, o şatlarda olabileceği en iyi şey devlet memuru, o da olmazsa tarlada ırgatlık olabilirmiş. sınırlı
sayıdaki hayallerinin arasına klarneti nasıl sokabilirmiş ki. bu tadını hiç bilmediği, ve asla görmediği bir yemeği canının istemesi kadar uzakmış ona.
ahmet devlet memuru olmasın da ne yapsın? başka şansı mı varmış?
yeteneklilerin savaşının yeterli olmadığı ve yeteneklerin filizlenme ortamı bulamadığı canım ülkemin işsizlik gerçeğini ayan beyan ortaya koyan insan...
genellikle türkiye klasiğidir.ailemiz bizi bu yöne sevk eder.girişimcilik tamamen gereksiz ve riskli olduğu için caydırma politikalarıyla bireylere unutturulur.böylece sen türkiye gelirinden sadece dilimin üstündeki çikolata kadar pay alırken girişimciler pastanın tamamını alır.
Emeklilik yaşının 65'e çıkması sonrası bu devirde yapılacak en garantili iş, her ne kadar ne uzar ne kısalır dense de memurluktur. Düşünsenize arkadaşlar hangi özel hastanede 60-65 yaşında hemşire olur? Halkla ilişkiler memuresinin 60 yaşın üzerinde olduğu bir şirket varmıdır? Özel sektörde 60 yaşın yorgunluğunu elinde baston ve bardak dibi gibi gözlükleriyle üzerinden atmaya çalışan kaç tane büro memuru görürsünüz?
Şu an için kimse bu sıkıntıları çekmediği için kimse farkında değil, mezarda emeklilik yasanının kabul edildiği, ancak buna karşın sosyal güvencenin olmadığı ve iş kanunlarının her zaman patrondan yana olduğu ülkemde en garantili iş memurluktur.
hayallerinizin sonunun olmadığını hissedersiniz bi yere varmayacağını kararınızı verirsiniz her şey bittiğinde önünüzde açılan kapı sizi her ay en azından yaşatabilecek olan para.
özel sektörde çalışma zorluğunu görmüş,"iş bu para bu işine geliyorsa" zırıltısını duymaktan gına gelmiş,verdiği emeklere karşın, yemediği kazık kalmamış,istendiği anda kapı önünü konma korkusundan yılmış, dolayısıyla da kendisi için devlete sırtını dayayacağı en doğru hayali kurmuş insandır.ütopyası hayırlı olsundur.
her ne kadar tiksinse de dünya görüşüne uymasa da reel dünyadan haberi olan insandır.
yoksa o da bilir into to wild yapmayı sırtına çantayı alıp gezmeyi.
en mantıklısını düşünen insandır gençliğin verdiği gazla ben ticaret adamı olcam özel sektör de çalışcam kendimi göstercem yükselcem gibi hayaller kurmaz hatta benim gibisi az bulunur üniversiteyi yarıda bırakıp memurluğa çalışıyorum ve bu genç yaşımda memur olmak istiyorum var mı daha ötesi? peki neden?
türkiye de yaşıyoruz beyler özel sektörde yarın adam amcasının oğlunu almak için seni işten kovar ama devletin kurumu kapansa dahi seni başka yere alır
özel sektör de patron pazar günü işe geliyorsun derse susar gidersin çaren yok ama memurlukta haftaiçi 8 5 çalışırsın c.ertesi pazar hayvanlar gibi uyur yada hayvanlar gibi gezersin
özel sektörde maaşı alcağın gün için planlar yaparsın o gün gelir 2 hafta veremiyeceğiz kusura bakma derler ama memurlukta ayın 15 inde gece 12 den sonra bankaya gidersen paranın orda olduğunu görürsün
özel sektörde çalışırken hasta olsan yatsan gelen hesaptan dolayı bir daha kalp krizi geçirirsin ama memur olursan hastanenin bütün masraflarını devlet karşılar ( başa gelmiştir b.annenin 15 milyar tutan hastane masrafı babanın memur olması sebebi ile 500tl-1000tl arası öndenmiştir.)
devlet memuru olursan bankadan kredi çekmen gerekirse banka daha rahat verir işin garanti diye
şimdi bu adam mı amaçsız,kendini, geleceğini düşünmüyor?
küçük şeylerle yetinmesini bilip mutlu olan insandır. haddini bilen insandırda aynı zamanda. kaldı ki bu devirde memur olmak hem garanti işdir hemde gelecek kaygısı yaşatmayacak iş. ve oldukça da revaçta bi meslektir memuriyet.
özel sektörde kişilerin çıkarı için değil devlet için çalışmak isteyen insandır. başta kpss olmak üzere birçok kurum sınavını geçmek zorundadır. dalga geçilen bu insan çoğu kişinin kolaya kaçıp hayalini bile kuramayacağı şeyin hayalini kurar ve gerçekleştirir. özel sektörde özeli kalmayıp anası ağlayanlara inat, hem devlete hizmet etmenin gururunu yaşarken, hem de akşamları 5'te işten çıkmanın, haftasonları işe gitmemenin keyfini sürer. yıllarca özel sektörde emek verip karşılığını bulamayanlar varken, kendisi 5 yıl hesap uzmanı, gelirler kontrolörü, uzman yardımcısı olarak çalıştıktan sonra özel sektörce aranan kişi olur.
bence bir daha düşünmek gerekiyor, acaba kimin hayalleri daha mantıklı?
ekmek elden su gölden yaşarım, azıcık param olur amma velakin sırtımdan devletin gölgesi eksik olmaz mantığıyla hareket eden ve hayatı boyunca aynı parayı alıp aynı saatte uyanmak zorunda olacak insan dır.
diken üstünde güvencesiz bir hayat yerine daha sağlamcı düşünen insandır. memur olduktan sonra etrafındakilere bakarak onlara ayak uydurur, geçinemiyorum diye zırlar.
(bkz: üzüm üzüme baka baka kararır)
