Huzur isteyen kişidir.... sedece huzur... devlette öğretmen olduğu anda şu an aldğı maaşın üçte birini alacak olmasına rağmen devlette çalışmak için yanıp tutuşan bir insan olarak diyorum ki: devlet huzurdur. para verilip insan yerine koyulmamaktansa adam gibi az paraya çalışmak isteyen kişidir. ilerde evlendiği zaman eşine, çocuğuna zaman ayırıp parayı değil mutluluğu paylaşmak isteyen insandır. iş hayatındaki sahte gülüşlerlerden, hırslı rekabetten, birbirinin kuyusunu kazımaya çalışan insanlardan, dedikodulardan vs. bıkmış insandır.
edit: nihayet memur olmuş ve aylık geliri ortalama 3000tl'den 1600tl'ye düşmüş dünyanın en mutlu insanıyım. neden mi? çünkü sırf patronum zenginliğine zenginlik katsın diye değil, vatanıma hizmet için çalışıyorum, kimse beni rakip görüp türlü çirkeflikler yapmıyor, dedikodu da yok herkes kendi işinde gücünde. ayrıca akşam 17'den sonra özel hayatıma iş ile müdahale eden birileri de yok. ansızın mesaiye kalmak özel hayatımı patrona satmak da yok. kapitalist sistemin yalakası olmak da yok. evlenince çocuklarıma eşime zaman ayırma fıırsatım var. şöyle koşturmacadan durup " vay be dönen bir dünya ve benim yaşamım varmış" dedim. kendini patronuna ya da paraya satan insanların bunu girişimcilik, cesaret vs diye adlandırmasına da şaşıyorum...
'ne kadar çok şey istersen, o kadar çok hayal kırıklığına uğrarsın' demişti bu kafadaki arkadaşlarımdan birisi. ona göre hayattan çok şey beklememeliydik ve reel şeylere(memuriyet vs.) odaklanıp, maceraya atılmadan hayatımızı kurmalıydık. o zaman başarılı olma ihtimalimiz yükselecek ve mutlu bir hayat sürecektik. 1 sene boyunca kendi işini kurup çok zorluk çekmiş insanların biryerlere geldiğini ve onlarında mutlu olduğunu anlattığımda her seferinde; 'küçük bir ihtimal ve ben o ihtimal için hayatımı mahvedemem abi. azıcık aşım kaygusuz başım ne güzel işte' deyip geçiştiriyordu.
ben ise anlamakta zorlanıyor ve 'nasıl böyle düşünebiliyor?' demekten kendimi alamıyordum. öyle olsa ne kadar kolay olurdu. 4-5 ay kastır kpss ye, ol en afillisinden bi memur, evlen bir müddet sonra ohh. ama o devlet memurluğunu hayal etmek bile bazıları için kabustur. yıllarca belli bir döngü içerisinde hayatının süreceğini bilmek ne acı verici.* bazılarınız memuriyeti küçümsediğimi düşünüp, bunları bulamayan insanlar olduğunu bilmediğimi sanacak. hayır onlarında farkındayım ama bunun farkına varmam uzun sürdü.
birgün bir dergi okurken* bu dediklerime yakın bir hikaye bulmuştum. şu tarzda birşeydi;
------------
büyük bir şirket sahibi olan baba, yanında çalışmakta olan oğluna boşalan bir pozisyona adam seçme görevini verir. oğlu mutlu olur ve gerekli yerlere ilan vererek gelen adaylarla görüşmeye başlar. şirket ünlü ve büyük bir şirket olduğu için gelen adaylarda çok güzel üniversitelerdendir. oğul en faydalı olacağına inandığı adayı seçer ve o iş pozisyonunu doldurur. bir kaç ay geçtikten sonra işe alınan genç işten ayrılır. buna şaşıran oğul tekrar mülakatlar düzenler ve yine en iyi gördüğü adayı işe alır. belli bir müddet sonra bu çalışanda işten ayrılır. oğul elemanların neden işten ayrıldığını anlayamamaktadır. halbuki ücreti de dolgundur.
olanların farkında olan baba oğlunu yanına çağırır.ve aralarında şu konuşma geçer;
+neden işe aldığın insanlar işten ayrılıyor anlayabildin mi?
-hayır anlayamıyorum baba. halbuki işe en uygun elemanları seçiyorum ve büyük bir istekle işe başlıyorlar.
+senin hatan şuydu oğlum. sen herzaman büyük vizyona sahip, hırslı ve çalıştığı yere büyük faydası olan idealist gençleri seçiyorsun. halbuki onları işe aldığın pozisyon ilerlemeye çok açık değil ve bunun farkına bir müddet sonra varıyorlar. ve bu yüzden işten ayrılıyorlar. senin yapmam gereken o pozisyona çalışkan, disiplinli ve çok hırslı olmayan bir insan yerleştirmek. tüm sorun hallolacaktır.
------------
bir gemide herkes kaptan olabilecek nitelikte olursa düzen bozulur. geminin tayfayada ihtiyacı vardır aşçıyada. dünyanın bütün kurumlarında bu böyle olmaktadır ki işler düzgün bir şekilde ilerleyebilsin. bunu anladıktan sonra çokta şaşırmıyorum artık bu tip insanlara.
özel sektörde çalışma zorluğunu görmüş,"iş bu para bu işine geliyorsa" zırıltısını duymaktan gına gelmiş,verdiği emeklere karşın, yemediği kazık kalmamış,istendiği anda kapı önünü konma korkusundan yılmış, dolayısıyla da kendisi için devlete sırtını dayayacağı en doğru hayali kurmuş insandır.ütopyası hayırlı olsundur.
en mantıklısını düşünen insandır gençliğin verdiği gazla ben ticaret adamı olcam özel sektör de çalışcam kendimi göstercem yükselcem gibi hayaller kurmaz hatta benim gibisi az bulunur üniversiteyi yarıda bırakıp memurluğa çalışıyorum ve bu genç yaşımda memur olmak istiyorum var mı daha ötesi? peki neden?
türkiye de yaşıyoruz beyler özel sektörde yarın adam amcasının oğlunu almak için seni işten kovar ama devletin kurumu kapansa dahi seni başka yere alır
özel sektör de patron pazar günü işe geliyorsun derse susar gidersin çaren yok ama memurlukta haftaiçi 8 5 çalışırsın c.ertesi pazar hayvanlar gibi uyur yada hayvanlar gibi gezersin
özel sektörde maaşı alcağın gün için planlar yaparsın o gün gelir 2 hafta veremiyeceğiz kusura bakma derler ama memurlukta ayın 15 inde gece 12 den sonra bankaya gidersen paranın orda olduğunu görürsün
özel sektörde çalışırken hasta olsan yatsan gelen hesaptan dolayı bir daha kalp krizi geçirirsin ama memur olursan hastanenin bütün masraflarını devlet karşılar ( başa gelmiştir b.annenin 15 milyar tutan hastane masrafı babanın memur olması sebebi ile 500tl-1000tl arası öndenmiştir.)
devlet memuru olursan bankadan kredi çekmen gerekirse banka daha rahat verir işin garanti diye
şimdi bu adam mı amaçsız,kendini, geleceğini düşünmüyor?
özel sektörde kişilerin çıkarı için değil devlet için çalışmak isteyen insandır. başta kpss olmak üzere birçok kurum sınavını geçmek zorundadır. dalga geçilen bu insan çoğu kişinin kolaya kaçıp hayalini bile kuramayacağı şeyin hayalini kurar ve gerçekleştirir. özel sektörde özeli kalmayıp anası ağlayanlara inat, hem devlete hizmet etmenin gururunu yaşarken, hem de akşamları 5'te işten çıkmanın, haftasonları işe gitmemenin keyfini sürer. yıllarca özel sektörde emek verip karşılığını bulamayanlar varken, kendisi 5 yıl hesap uzmanı, gelirler kontrolörü, uzman yardımcısı olarak çalıştıktan sonra özel sektörce aranan kişi olur.
bence bir daha düşünmek gerekiyor, acaba kimin hayalleri daha mantıklı?
