Yakın çevrede evlenen, çoluk çocuğa karışan, iş güç sahibi dostları gördükçe insanın ister istemez sürüklendiği duygu durumudur. Her şeyden öte ona buna bakmadan, her insanın biricik olduğu gibi kaderlerinin de biricik olduğu anlayışıyla önümüze bakmak gerek. Umutsuzluk bataklığına saplandıktan sonra oradan çıkmak çok çok zor. Her ne olursa olsun türkiye gibi bir cenderede umudunu muhafaza eden tüm dostlara selam olsun.
Hayattan ne beklediğimize göre değişir. Bazı insanlar kaçırmaya mecbur bırakılır. Örneğin çocuk onkolojisi diye bir bölümün olması ne acı öyle değil mi.
Hayat biz bir şeyler planlarken yaşadıklarımız. O anlar. Ve hep kaçıyor. Ya maddiyat yüzünden ya iş ya önceliklerimiz yüzünden hep eksik kalıyor bir şeyler. Geç kalıyoruz geç yaşıyoruz bazı şeyleri. Belkide böyle daha güzel.
gitgide bir kısır döngüye sebep olan histir. hiç bir şey yapmak istememek, hayatta bir şeyleri kaçırıyor olmak hissine ve bir şeyleri kaçırıyor olmak hissi de hiç bir şey yapmak istememeye sebep olur ve bu süreç böylece devam edip gider. son vermek içinse sadece bir yerden başlamak istek ve iradesi gereklidir ancak yeterli değildir.
Depresyon sebeplerimdendir.
Ne yapsam nere gitsem sürekli başka şeylerden mahrum kaldığımı hissediyorum.
Sırf hayat burada devam ediyor diye sözlüğe giriyorum.
Ama burada başlık ve entryler ortada.
Doktor ölecekmiyim!!!
