anlatacak hikâyesi olan büyüklere sahip olmak. Bir de bu hikâyeleri hatırlıyorlarsa çok daha mutlu eder.
Tek pişmanlığım bayram ziyareti için gittiğim teyzeyi dinlerken yanımda ne ses kayıt cihazım ne de telefonun vardı.
Böyle değerler kaybolmamalı arkadaşlar, belki bir daha hiç anlatamaz çok Üzgünüm.
basit bir şekilde mutluluk veren küçük şeylerdir. mesela bugün yolda yürürken başıma gelen, zannedersem cuma günü çıkışının da mutluluğu ile okul servisinde sevimli bir ilkokul çocuğunun gülümsemesi. kendi kendime güldüm bende el salladım. bu çocuk neye gülüyor diye düşündüm. bence kesinlikle cuma mutluluğu. okuldayken ben de öyle olurdum. swh. mutluluk verdi kereta. bahtı açık olsun artık kim ise.
küçüklükten beri o kadar çok kapitalist zenginlik hayalleri empoze edildi ki özellikle medya tarafından, bu küçük sandığımız ama aslında küçük olmayan mutlulukları kaçırdık.
- ” biz televizyon izleyerek, milyonerler, sinema tanrıları, rock yıldızları olacağımıza inanarak büyüdük, ama olmayacağız. Şimdi bunu anlamaya başlıyoruz. ” (tyler durden) (bkz: fight club)
Bi an ellerin olmadan bir şeyler yapmaya çalış yada ayakların olmadan bir yere gitmeye çalış.
Sonra sağlıklıyım diye mutlu olursun zaten.
Mesele farkedemediğimiz ama sahip olduklarımızda.
