yenilen kazıkların sonucunda insan bünyesinde gelişen duygudur.
bütün insanlardan nefret etmeyle devam eden bu duygu insanın kendini dünyanın en boktan yerindeymiş gibi hissetmesi ile sonuçlanır.
siz siz olun kimseye güvenmeyin bu babanızın oğlu bile olsa. her zaman aynı şey olur; birine güvenirsiniz, inanır sırlarınızı verirsiniz o da döner dolaşır ağzınızın ortasına s.çar.
sizi sevdiğini söyleyen biri onun beklentilerini karşılamadığınız için sizi bir anda terk eder, arkasında modül bırakan roket gibi kaybolur. değer verirsiniz değer görmezsiniz, emek verirsiniz kıymetiniz bilinmez kısacası bu insanoğluna güvenilmez.
tüm insani duygularınız zedelenmiştir artık, telÂfisi yoktur alınan bu yaraların. işte o an içinizden küfredersiniz size sözler verip kaybolanlara ve ardından şu sözler ağzınızdan dökülü verir...
ve yine haklı çıktım. insan sarrafı olmak iyi bir şey; tek lafta, tek harekette yaftasını yapıştırıyorsun kişinin ama bir yandan da kötü; neden demeden yine mi diyorsun çünkü. ademoğlu! ben farklıyım diye böbürlenme hepimiz balçıktan yaratıldık, bizim suyumuz dere suyu da senin ki kuyu suyu mu? yazık keşke bu sefer söz veren sözünü tutabilseydi, neyse artık başka bahara..
insanları genellemenin sonucudur, artık çevrenizdekilerden her anlamda o kadar çok kazık yemişsinizdir ki karşınıza çıkan herkesi kazık atan diğer insanlar gibi algılamaya başlarsınız ve tutuklaşırsınız, iyi niyetten başka hiçbir amacı olmayan insanları da çevrenizden uzaklaştırır ve kaybedersiniz. içten içe bilirsiniz herkes aynı değildir ama genellemeden herkesi potansiyel kazık atan olarak görmekten başka bir şey yapamazsınız. hele de bir de en ufak davranışları o insanlara benzesin fersah fersah uzaklaşırsınız onlardan. hiçbir gerçeği bilmeden onlar da sizi yargılar hakkınızda gıcık derler veya soğuk derler veya onu derler bunu derler. sonuç ise hiç değişmez sadece yalnız kalırsınız.
bir defa en güvendiğiniz ve emin olduğunuz yerden bir darbe yemiş olabilirsiniz. bunun geleceğinizi belirleyip belirlemeyeceğini ise siz seçersiniz.
yani olayları kontrol edemiyoruz ama her olayı genellemek, gerçek dışı inanışlara sebep olabiliyor bunu fark edip buna göre bugünümüzü kurmak bizim elimizde.
yoksa hepimizin aile hayatı müthiş iyi, hiç darbe almadık falan değil. karşıma sürekli kimseye güvenmiyorum diyen ve sebepler sunan insanlar çıkıyor. zaten herkese güvenilmemeli de. güvenilecek insanın da hakkını yiyeceklerden gayet istemli uzaklaşıyorum. kimsenin eğitmeni değilim, siz de kimsenin eğitmeni psikoloğu annesi olmayın. gerçek rolünüz neyse onu olun ve kendi hayatını böyle devam ettirmeyi seçen insanları fark edin. Elinde değil diye bir şey yok. gerçekçi bakış açılarına davet edin en fazla. Biz bu kadar savaşıyorsak etrafa zarar vermeyelim oldukları gibi davranalım diye, herkes yapabilir.
allahım bunları söyledikten sonra kesin gider böyle birine aşık olurum.
