bir mezar başında çaresiz, yarından ümitsiz, hayallerinden kopmuş vaziyette dikildiğin andır. işte 'o' an.
ötesi yok. en azından bu hayatta benim bildiğim kadarıyla ötesi yok. düşünme denen yeti ortadan kayboluyor. sen ve dünya... hepsi bu. sen ve koca dünya. gerisi yok. kafan boş. zihnin boş. dün kötüydü, bugün berbat yarın ise yok. hiç olmayacak.
dipsomani bu mu? belki de. bu insanı dibe vurdurup tekrar yükseltir mi?... kim bilir... belki de.
ama o an yalnızsın. kulaklarında derin bir uğultu. sen ve tamamen soyutlandığın senin dışındaki dünya. o an yalnızsın kardeşim hem de öyle böyle değil.
kendi gücünü tanıyıp gün yüzüne çıkarmaya başladığın andır. o kadar karamsar olmayın gençler. kendi gücünün farkında olduğun zaman sırtını tanrıdan başka kimse yere getiremez.
