söylesem mi? söylemesem mi? ikilemidir. bu her konuda, her zaman geçerlidir. en ufak bir şeyde bile başımıza gelir. ve çoğu zaman ya söyledik diye üzülürüz ya da söylemedik diye pişman oluruz.
vay anasını insanlar ne trajedelirin ortasına kalıyor. peh. peh. peh.
kız arkadaş ve can dostun çağırdığı kavga. birde en büyük. öyle küçü müçük değil. en!
allah başka dert vermesin, ne diyelim.
annende mi kalmak istersin yoksa babanda mı?
boşanma sonrası ikisinden birini seçmek zorunda kalmak. on yıl geçti üstünden, bundan büyük bir ikilemim olmadı, olmayacak.
küçükken bana babanımı daha çok seviyorsun annenimi daha çok seviyorsun diye sormuşlardı. ağlayarak kaçtım.
not: dürüstüm ama orada babamı üzmek istemedim.
uni. ya da masterdan sonra türkiye'ye dönsem mi dönmesem mi..
itiraf etmem gerekirse beni hayatım boyunca bu kadar zorlayan bi ikilem olmadı.. o kadar ki , düşünmekten beynimin yanacağını hissettiğimden akışına bıraktım.. ne zaman diplomamı alıcam , tam olarak o an ne hissedersem onu yapıcam..
Kral bölümlere Geçiş yaparım ben diyip , maden mühendsliğine girmiş olduğunuz ünide,ccleri çakan arkadaşın gidişattan,napsam ulen össye bir dahamı girsem, yoksa zedelenen gururunu kurtarmak için,kendimi ben bu meslekte buldum ayağına yatıp işsizliğe giden bu yolda kendimi feda mı etsem durumudur
