hayvanların böyle bir arzusu hiç bir zaman olmamıştır. tamamiyle insana özgür bir özelliktir.
birisinde ölene dek kalıcı olmayı isterler, hayata isimlerini kazımayı ve unutulmamayı isterler, hatta ölmemeyi de isterler ama bu gerçeği değiştiremeyeceklerini bildiklerinden bu maddeyi es geçerler.
maalesef, bu dünyada kimse kalıcı değildir. bitkiler, hayvanlar, insanlar... hatta lambalar bile.
sonsuz yaşam diye bir şey olsaydı ondan nefret ederdiniz. temin ederim. hayatı, yaşamayı ve dünyayı değerli kılan yegane şey bir sona sahip olmasıdır. ismi kalıcı kılma arzusu hiç bir vakit anlamlandıramadığım bir istektir. siz bu diyardan göçüp gittikten sonra, anılsanız kaç yazar?
ben öldüğümde, eminim ailem, dostlarım çokça özledi, çokça andı beni. ama hiç duyamadım bunu. ben onları özlediğimde ise matemle ışığımı kapadığımı hiçbiri göremedi.
vazgeçin imkansız isteklerden, oldurabildirdiklerinizle mutlu olun...
