herkesin hayatında en güçsüz savunmasız,muhtaç olduğu zamanlar olur. gerçek dost arkadaş sayınızı o zaman görürsünüz. 3 kişi, 5kişi, 10 kişi.
bu sayı aslında hayatınız boyunca pek değişmez. 1 kaç kişi azalır veya artar. ne kadar güçlü olursanız olun. çok güçlü olduğunuz zamanlarda aslında, dost arkadaş sandığınız kişilerin, sizden şu şekilde bu şekilde yarar sağladıkları için yanınızda bulunanlardır. eğer güçlü olduğunuz zamanlarda yakın çevrenizi, menfaatcilerle oluşturursanız, az olan dost ve arkadaşlarınızı da kaybedersiniz.
işte yaşanmış bir hikaye,
devir sultan ii. murat han devriydi. o devirde ankarada bulunan hacı bayram veliye büyük muhabbet ve saygı gösteren ii. murat han, büyük veliye hürmeten onun müridlerinden vergi alınmamasını emretmişti. bunu duyanların çoğu sadece vergiden muaf olmak için hacı bayram velinin müridi olmaya akın ettiler. böyle bir durumda bir zaman geldi ki ankaradan vergi alınamaz hale gelindi. öyle ki ankaradan kimden vergi istense, o kişi ben hacı bayram velinin müridiyim diyordu.
bu durum murat hana iletildi. murat han da, hacı bayram veliye bir mektup göndererek durumu büyük veliye bildirdi. mektupta hacı bayram veliden gerçek müritlerinin sayısı isteniyordu. hacı bayram velide zaten kendisine vergiden muaf olmak için bağlılık gösterenlerden şikayetçi idi. bu mektubu fırsat bilen hacı bayram veli, bütün müridlerine bir yerde toplanmaları için haber saldı.
hacı bayram veli, müridlerinin toplanacağı alana bir çadır kurdurttu ve içini de koyun ile doldurdu. sonra müridleri de çadırın kurulduğu alanda toplandılar. büyük veli çadırdan çıktı ve kalabalığa:
beni seviyor musunuz? diye sordu.
kalabalık:
elbette seviyoruz
hacı bayram veli:
peki bana canı gönülden bağlı mısınız? eğer istersem benim için canınızı feda eder misiniz?
kalabalık:
elbette canımız sana ve senin yoluna feda olsun.
bunun üzerine hacı bayram veli:
bana bu şekilde inanıp, muhabbet gösteren müridlerim. şimdi içinizden bir kişi çıksın onu kurban edip cennete göndereceğim dedi.
kalabalık bu söz üzerine tamamen sessizliğe büründü. herkes birbirine bakmaya başlamıştı. nihayet kalabalığın içinden bir er kişi öne çıkarak:
canım sana ve yoluna feda olsun diyerek çadıra girdi. hacı bayram veli içeride önceden hazırlattığı koyunlardan birini kestirdi. koyundan akan kanlar çadırın dışına çıkmıştı. çadırın dışına akan kanı gören kalabalık adamın gerçekten kurban edildiğini zannettiler ve fena halde ürperdiler. hacı bayram veli çadırın dışına çıkarak bir kişinin daha gelmesini istedi. bir adam daha çıkarak çadıra girdi. çadırın içinde yine aynı olay tekrar edildi. kalabalık çadırın önünde fazlalaşan kanı görünce iyice şaşkına dönmüştü. hacı bayram veli bir kişi daha istedi. bu sefer de bir kadın çadırın içine girdi. çadırın içinde aynı olay yine tekrar edildi.
kalabalık artık işin şakaya gelir tarafı olmadığını iyice anlamış ve dehşete düşmüştü. hacı bayram veli de bir kişinin daha gelmesini istiyordu. ama kalabalıktan ne bir hareket ne de bir ses duyuluyordu. öyle ki dördüncü kişi çıkmamıştı.
böylece hacı bayram veli gerçek müridlerinin sayısını tespit edip, hükümdara sayıyı şöyle bildirdi:
sultanım gerçek müridlerimi sormuştunuz. benim gerçek müritlerim iki er kişi ile bir hatun kişiden ibaret olmak üzere üç kişidir.
