Sürekli önyargılı, eleştirici, bir kimliğe sahip olduğum zamanlarda etrafimdaki dostlarımı kaybettim. Şimdi aklım başıma geldi ancak gerçek dostu bulamaz oldum. Yeni dost kazanmak için kendimi soktuğum gülünç hallere kendim bile gülüyorum. Toplum içinde yükseldiğimi saniyorken meğersem aşağı düşüyormuşum bir zamanlar.
cevabının basit olarak "çabalamamak" olduğu sorudur. her birimize meziyetler veriliyor yaratılırken. ortada ruh denilen bir gerçek var. burada iyi bir insan isen bu senin başardığın bir şey değil o erdemin sana verilip verilmediği ile alakalı bir şey. keza zeka da öyle vicdan da öyle diğer tüm özellikler de öyle. sana düşen bu sana verilen şeyleri çaba göstererek daha üst seviyelere çıkarmak. benim kendi içimdeki sıkıntı da bu. hiç bir zaman gösterdiğim çabadan daha fazlasını göstermedim sanki gelişebilmek adına. işin tuhafı binlerce insan tanıdım ömrüm yettiğince tanımaya da devam edeceğim inşallah. o tanıdıklarımın hiç birisinde de bu çabayı göremedim. sanırım insan olarak kendimizi daha üst levellere çıkarmak için çaba harcamıyoruz bir türlü..
hep iyi niyetten dem vurulmuş. demek ki bende bir sorun var çünkü henüz bu kadar çok iyi niyetli insanla tanışamadım. hepiniz iyi niyetlisiniz de bize mi denk gelmiyorsunuz arkadaş?
