ben bişi itiraf ediyim hayatım boyunca hiç yatılı misafirliğe kalmadım bi kişinin evi hariç..
5 yıl oldu kendi memleketimden başka bi şehirde yaşıyorum hani yani bi parti olmuştur değil mi minimum başkasında kalır insan ya da en yakın arkadaş ya da ne biliyim bi akraba ?
ben fakat ailemle kaldıklarım hariç hiç kimsede kalmadım bi kere hariç.. en yakın arkadaşım hep bana gelir.. evini bulamam şimdi o kadar az gittim ve kızla 10 senelik arkadaşız.. partilerden sonra metro tramvay filan olmamasına rağmen yer yer yürüdüm yer yer taksiye eşşek gibi para verdim hatta bi keresinde otogarda tek başıma 2 saat soğukta tren bekledim fakat kalmadım..
başkalarının tuvaletlerine de çok affedersiniz ama sıçamam.. yani ben misafir ağırlamayı seviyorum misafirliğe en son ne zaman gittim bilmiyorum bile..
bana sorarsanız dünyada aldatma aldatılma seks meks aşk meşk politika molitika ve aklınıza gelebilecek her şey , hakkında hafif sarkastik konuşup olduğundan önemsizmiş gibi gösterilirse samimiyetle aşılır.. fakat misafirlikte kurallar belli.. o ev onun , eşyaları kırılırsa yere bişi dökülürse ne biliyim sifon çalışmıyosa sorumlusu sensin.. haneye tecavüz resmen lan..
asla misafirlikte götü yayan biri de olamadım o yüzden.. şimdi freudyen tipler , benim yakınlık sorunu çektiğimi filan düşüneceklerdir ki aslında ben de karşımda benim gibi biri olsa öyle düşünürdüm.. fakat alakası yok.. ben sadece misafirliği sevmiyorum..
hele yatılı misafirlik.. benden önce bu nevresimlerde kim uyudu ? lan hiç de uykum yok ?! tvyi açsam görgüsüz mü derler ? GiBi SORULARla boğuşurmuşum gibi geliyo hep.. tipik misafir nevresimleri vardır bi de uyuz olurum..
belli bi yaştan sonra misafirliğe gitmek çekilmiyo.. belki de benim olmazsa ölücem hastalığı var bende bilmiyorum.. benim olmayan şeyleri , kardeşimin bile olsa sevmem zaten..
fakat biri var ki , evi benim evim gibi arkadaş.. her dolabın üstüne tünüyorum , salondaki koltuklara götümü yayıp penguen okuyorum , misafirlikte aslında hep bi yalancıktan yardım etme modu vardır ya , onu asla yapmıyorum , bilakis yatakta yatarken "ya susadım " diyorum utanmadan , balkonuna çıkıp kutuların üstüne oturup plazaları izliyorum camından , ya şuraya da bi koltuk al diyorum filan..
şimdi diceksiniz ki ee kim bu ? nedir manitan mı en yakın arkadaşın mı fakbadin mi nedir yani ? inanın ben de şimdi bu başlığı okuduğumda keşfettim bi tek onun evinde kalmış olduğumu.. vay anasını.. şimdi onlar düşünsün!
misafirlikte kalmak büyük bi mevzuu kimileri için.. stresli bişi.. diş fırçamı almam lazım benim , göz kalemimi , maskaramı , okumadan önce ya uyku tutmazsa diye okuyacağım kitabımı hatta pufidik yorganımı filan.. yani büyük bi mesele bu.. evi terk etmek bi kere büyük bi olay.. ben evden çıktığımda inanmıcak buna kimse ama , en güzel yerde olsam bile evimi özlüyorum.. yatağıma şöyle başımı koyup yorganı bacaklarımın arasına dolayıp çayımı komodinin üstüne koyup bilgisayarımı dizlerimin üstüne çekip uzanmayı özlüyorum yani..
şimdi bana misafirlik çok mühim deyince , amaaan sadece bi geceliğine canıım diyenler olacak.. fakat beraber yaşamak denen olay zaten nihayetinde birinin birine misafirliğe gitmesidir.. önce zındık gibi gider.. sonra önce diş fırçası gelir , akabinde tarak , iç çamaşırları sonra banyoda yavaştan şampuanlar kremler , göz makyajı temizleme suyu , ph dengesi iyi ayarlanmış sabunlar vs. ne zaman ki ortak eşyalar alınır o zaman ilişkide misafirlik dönemi biter...
ayrıca ilişki denen şeyin alayı zaten misafirliktir.. kimisi evimize gelip çay içip gider , kimisine geç oldu ya kal bende hazırlıyım yatak deriz kimisi başlı başına evin bi odasına değil kalbin bi odacığına misafir olmuştur kovulmaz kovulsa da gitmez öyle yüzsüzdür ibne.. kimisi öyle kimisi böyle..
yani misafirlik büyük bi mevzuudur.. bi düşünün bakalım en son kimde yatılı misafirliğee gittiniz akrabalar hariç.. bu devirde kimsenin evinde höngüçlerin içinde saklanan misafirlik yorganı , misafirlik nevresimi bile yok.. misafirliğe bile gitmek zorlaştı artık amk.. anca feysbukta bi event olarak açılacak da "hefenin evine misafirliğe gidiyoruz" diye öyle..
