Hımmm, bir dakika düşündükten sonra babaannem diyebilirim. Kendisi okul, yurt, konser vs gibi yerlerden geldiğimde bana Endonezya'dan gelmiş çok aç bi canlıymışım gibi hunharca yemek yediren tek insandır.
insanlar için hayatında büyük önem taşıyan yakın çevresinin kaybından sonra hissedeceği boşluk hissini düşündüren söz öbeği.
Hiç şüphesiz hayat arkadaşının yeri kolay kolay dolmayacaktır.
başlık Bir komutanımın askerde iken içtimaya seslenişini getirdi aklıma:
-Sen aşçı, sanıyor musun ki bu bölüğe senden daha iyi bir aşçı gelmeyecek?
-Sen çaycı, sanıyor musun ki en iyi çaycı sensin?
-sen yazıcı, o klavyeyi senden çok daha iyi kullananlar gelecek buraya.
-hiç biriniz kendinizi vazgeçilmez sanmasın! zira her gün önünden geçtiğiniz o mezarlıklar var ya; kendisinden vazgeçilemeyen insanlarla doludur. haydi şimdi herkes işinin başına, dağılın marş marş.
en zor anlarda yanımızda bulunan, onlarla yaşadıklarımızı bir başkasıyla yaşamayı bile denemeyeceğimiz insanlardır.
-aptalca bir şekilde kaybedilmiş arkadaş.
-yitirdiğimiz aile bireylerinden biri.
-ve tabi ki sevdiceğimiz.
