Belkide artık kaybedecek bişeyi olmayan, yada agır diye nitelendirilen durumlardan geçmiş insan tipi diyelim Belli bi aşamadan sonra alışkanlık haline gelince insan tepkisiz kalabiliyor bu çevremdeki bazı insanlarda gözlemledigim bir durum.Bu tip insanlar toplumda ilginç garip tuhaf diyede yorumlanıyor çogu zaman.
"Değer mi boş yere kendini üzmeye, hayat senin ellerinde.
Ne varsa kalbinde yak gitsin anıları
Bir değil bin kere geçtin o yolları
Kim geri getirecek kaybolan yılları? Söyle!"
Hiç bir şey ütopiktir de pek çok şeye diyebiliriz. Benimkisi coolluktan degil başımıza bir çok şey de geliyor ama yani üzülünce geçmiyor ki. Zaten durum kötüyse bir de üzülüp daha kötü edememdir benim mantığım. Oldukça pragmatistim. Çok da güzel mis. Canım daha değerli.
