hayat...
sırtımı dayadım yine "sen" savururken beni ordan oraya. boğazımda bir acı, ölürsün dedim belki. beki daha fazla yakmazsın canımı. savurmazsın beni ordan oraya. imkansızlığını farkettim hayalimin, "yoksan" bende "yokum". kaç yıl oldu süren ön sevi$me..huzur içinde yatamayacak mıyım ben ? yastığımın altına istemsizce gidince elim. tutma bu sefer elimi, sırıtma yatağımın altındaki $eytan gibi. çekme içine, yine güleyim ben. seni sevmek istedim hep hayat. yakma bu sefer canımı. bitsin ön sevi$melerimiz.. yok, sadede gelelim demiyorum.. uzak dur benden hayat.. alma içine, karma$ıklığını çözemem ben, kendi basit sorunlarımla uğra$ırken..
soru sorsam cevap vermezsin ki sen hayat. oyuncağın mıyım senin ben. kar$ıma çıkardığını iyi insanlarla sevindiren, kötü insanlarla yerle bir ettiğin oyuncak mıyım? üzülmez miyim
dü$ünmezsin. küstüm, oynamıyorum desem bırakır mısın yakamı ? sıkıldım ben bu ön sevi$melerden. beyaz elbiseye bula$an vi$ne lekesi gibisin hayat..
almayacağım bi daha seni yatağıma..
çocukluktan gençliğe kadar yaşanan her şeyin üzerimizde bıraktığı etkidir.tek başımıza yaşamaya başladığımız,büyüdüğümüz zaman ise hayatla sevişmemiz başlar.bu sevişme anlarına kendimizi ne kadar fazla verirsek, o kadar zevk alırız.
(bkz: hayatın iktidarsız olması)
(bkz: hayatın erken boşalması)**
