imkbde aldığım kağıtların yükselme potansiyelleri yüksek olmasına rağmen yükselmeyip, onun yerine devamlı zarar eden, bi boka yaramayan şirketlerin kağıtlarının yükselmesiyle gerçekleşen olay
5-10 yaş arası >> ben asker/doktor/avukat olacağım.
10-14 yaş arası >> çok güzel bir kız arkadaşım olacak, şu lgs'de de iyi bir not alayım...
14-16 yaş arası >> lgs öyle böyle bir şekilde geçti ama artık karıyı kızı bırakıp şu öss'ye bakmam lazım.
16-18 yaş arası >> (öss öncesi) x üniversitede y bölüm istiyorum. (öss sonrası) neyse abi puan buna tuttu buna girdik, en azından 4 yıllık.
18-20 yaş arası >> ulan bu ne böyle sikindirik, mezunlar da bir bok yiyememiş, neyse biraz geçsin, mesleği bir kavrayayım nasıl olsa mesleğinde iyi olursan sorun olmaz.
20-23 yaş arası >> her geçen sene ne bu üniversiteden ne bu bölümden bir sik olmayacağına dair hislerim kuvvetleniyor. iş de bulmak lazım, babanın eline nereye kadar bakacağız? şu kız da güzelmiş ama... neyse siktir et, şimdi ona zaman harcayamacağım!
23-25 yaş arası >> mezun oldum hala iş bulamadım, askerliği de keşke tecil ettirmeyip gitseydim, askerlik var, o var, bu var!!! iş de bulmak lazım!
25-26 yaşları >> askerlik kadar mantıksız bir yer yok, ne yapıyorum lan ben burada!
26-30 yaş arası >> x evlenmekten bahsediyor, ama nasıl olacak lan! ev kirası, mutfak masrafları falan ikimizim maaşı toplasak anca yarısını çıkarır.
30-35 yaş arası >> yarın mı? yarın olacağına dair bir umudum yok!!!
ateş küle dönüşmeye başlamış, elinizi yakmaz olmuşsa, rüzgarın uğultusunu, su damlasının sesini ve en önemlisi de kendi sesinizi duyamaz olduysanız, umut mu, yok öyle bir şey...
hayatın artık değerli olmaması durumudur. zaman öldürmektir, öylesine sokaklarda yürümektir boş boş. elde var sıfır olarak hayatı son noktasına kadar harcayıp tüketme isteğidir. ********
bu daha ne kadar sık bir insanın başına gelebilir diye düşündüren durumdur.
lanetli gibi hissedersiniz kendinizi.. aylarca kovaladığı bir iş, nasıl olduğunu anlamadığını bir şekilde elinizden uçuverir. üstelik sizinle aşık atamayacak beyinsiz bir okul arakadasınız bile, bu sınavı kazanabilmişken , siz gerizekalılığınıza yanarsınız.
ve giderek içinde olduğunuz udurma hapsolmayı kabullenmek size daha mantıklı gelir.
içinden çıkılması çok zor bir girdap gibidir. şimdiye kadar yaşadığın tüm hayal kırıklıklarını unutturabilecek bir umuda sarılmak istiyor insan. ama maalesef olmuyor yine çoğu kez. zamanla umut etmemeyi, beklenti içine girmemeyi öğreniyor insan. çünkü böylesi bir savunma mekanizması yaratıyor artık beyin. umut etmez, beklenti içine girmezsem hayal kırıklığı da yaşamam, üzüntü de duymam diyorsun. uygulayabiliyor musun peki? tabii ki hayır.
