karadenizde kahvede tanıştığım bir adam bunlardandır. "Dayak yenir mi hiç, dayak bize ters" diyerek felsefesini ortaya koymuştu (Bir de belindeki 14 lüyü de ortaya koymuştu)
Tipim ve çelimsiz cüsse yapısına sahip oluşum sebebiyle hiç dayak yemeyen kesimdenim. Şimdiyecek tartıştığım insan da yoktur. Çok uysal olduğumu söylerler. Kendi halimde biriyimdir. Şuda var ki biri dadansa şaftım kayar, hastanelik olurum. Hiç Karşılık da verebileceğimi sanmıyorum.
sümsüğün tekidir. neyin ne olduğunu bilmediğinden kendini *allah sanır, boş, beleş konuşur durur. kuru laftır. el yumruğu mevzusuna değinen atasözünün odağındaki öznedir.
bu kişiler dayaktan önce(d.ö) ve dayaktan sonra(d.s) diye hayatlarını sınıflandırabilirler.dayak yemden önce hamur gibi olurlar dayak yedikten sonra tas fırın ekmegi gibi olurlar.
ilk kotegi yedigi an dunyanin ne menem bi yer oldugunu kavramaya ba$layacak insan.
yok eger ki ben cok dayak attim ama hic yemedim diyorsa; bi siktir git denilip, dogru soyledigi ihtimalini goz onune alip ko$arak yanindan uzakla$ilmasi gereken insandir.
(bkz: ajdar anık) kesinlikle yememiştir. şöyle sağlamından söğüt ağacından yapılmış sopayı alacaksın her kemiğini kıracaksın. bir daha bak bakalım şaklabanlık yapıyor mu.
