hayatla, yaşamla ödüllendirildiğimiz için doğuyoruz. doğduktan sonra kendi iradenin de farkında olarak ama yine de dana yazılanın çerçevesinde yaşayıp gidiyoruz. bazen aklımız, beynimiz ve inancımız önümüze çıkan zorluklarla savaşmaya yetmiyor. yoruluyoruz.
nefes almak bile zulum geliyor bazen.. aile, kadın erkek ilişkileri, işyerindeki günlük dertler insanı kendinden bezdiriyor. gece yatarken dua etmekten ve hayırlısını dilemekten başka birşey kalmıyor..
hayat yorucu, kredi almak gibi. toplu paraya kavuşup bedelini taksit taksit ödemek gibi bir şey işte..
