Kan akıyor zaman ırmağı
çocuk cesetleri vuruyor
dünya bahçesinin
mahsun kıyılarına
Duvarları kanla badanalı
bir tüneli geçiyoruz
bitimine yakın
yeniden başlayan,
soluduğumuz hava
kadar varız ya
ne hava bizim
ne toprak,
postallar çiziyor
aşkın sınırını
Roma'yı yaktığı
söyleniyor Neron'un,
Makedonyalı iskender'in
Mısır kitaplığını,
seslere kelepçe vuranlar
yine dümende,
yüreğimizde beslediğimiz
ak kanatlı güvercinin
kan damlıyor ibiğinden
Gökyüzünün rengi
düşmüş gözlerine
güneşin rüzgarıyla
taranmış saçların
güzel bir adamsın
bu halinle,
güzeldi elbet
Pavlov'un köpekleri de,
evine dön Çarli
suyun tadına var
kan içmeyi bırak. **
