hergün yatağa başını tek başına koyduğun andır.
belki de bütün gün berabersindir sevdiğinle, ama o an düşünürsün bak yok şimdi yanında. aslında yalnız olduğunu anlarsın.
tum sevdiklerini, tum aliskanliklarini, tum kazanimlarini geride birakip; yolunu, izini bilmedigin; hatta dilini bile dogru durust konuamadigin bir ulkeye dogru yola ciktigin andir.
dolu dolu yaşanmış bi günden sonra telefonunu kapatıp başını yastıkla bütünleştirdiğin andır. kendini sorgularsın ve uyumadan önce en az 5 dk birilerini, yaptıklarını yapmadıklarını düşünürsün.
