ergenlik çagına henüz girmiş zamane genç kızımızın ilk erkek arkadaşıyla yediği nanelerden dolayı eve geç gelişinin ardından ebeveynlerden yedigi uyarılar, nasihatlar, sorgulamalar sonucu üühhüüü bıktım hepinizden ben artık büyüdüm size hesap mı vericem 18 imide doldurdum huleyn şeklinde cıyaklayarak yatagına koşup aöögg kimse beni anlamıyyooo diye kendini paralamasıdır. böyle evladım olsun istemem şahsen, biraz büyüdümmü bişey sanıyorlar kendilerini.
hatalardan ders çıkarmak isteyen sivilceli ergenin, başkalarının yaşanmışlıklarını ve deneyimlerini iplememesi durumudur. evet de, aslında böyle midir?
pişmanlıklarıyla, sevaplarıyla, günahlarıyla ve hatalarıyla bir hayat vardır önünde ve biraz terlemeden biraz kanamadan dizleri gerçekleşmeyecektir gerçeklerin kendisi. o zor yollarda birilerine tutunarak yürümek yerine, arkaya dönüp baktığında onu gülen gözlerle ve olgunlukla karşılayacak bir aile istiyordur belkide.
