gerçek sorularla, anlam ve karmaşalarla hiç temas etmeden, hazır yapım bir hayatı yaşamaktır. diğerlerinin konuştuğu gibi konuşup, diğer herkes gibi bir futbol takımını desteklemek, son moda hobilere heves duymak, herkes gibi bir fotoğraf makinası alıp tatillere çıkarak fotoğraf çekmek, önüne konulan bütün yemekleri yemek, herkes gibi hissetmek, herkes gibi bazı şeyleri kötülemek ve birisi çıkıp da tuhaf sözlerden bahsettiğinde ise ona gülmek, geçiştirmek.
düpedüz insanın kendisine ihanetidir bu. yaşamak olmak için yaşamaktır. yaşarlar da. güler ve zevk alırlar hayattan. diğerleri, derinlerde seyredenler ise kimi zaman bu yüzeysel yaşamlara bakarak acı çekerler. neden gülüşlerinin kaygısız olamadığını sorgularlar. fakat şu her zaman hatırlanmalıdır ki, cehalet en büyük mutluluktur.
buhranlı açıklama: detayları göremeyen gözlerle bakarken keşfedilecek hiçbir farklılığın olmadığına inanarak kolunda taşıdığın saatin seni nasıl köleleştirdiğine dikkat etmeden hazır cevap beylik konuşmaların güvencesi altında güneşe sığınarak daha en başından seçili olan kelimelerin rahatlatıcığı ile yaşlanırken bir yer kaplayıcı olarak kitle denilen şeyi oluşturan.
zamanın birinde hayatı detaylarıyla, derinliğiyle yaşayan birisi, hayatı yüzeysel yaşayan birisine aşık olmuş.
...
ve hayatı detaylarıyla, derinliğiyle yaşayanın hayatı kaymış. hayatı yüzeysel yaşayan ise kim bilir, keyfini sürüyor.
en güzel hayattır. yapabilenleri takdir ediyorum. en azından gece rahat uyumak, ırakta, afganistanda.....vb yerlerde amerika nın özgürlük dağıtmasını görmemek ve batı emperyalizminden bihaber, kendi lüx bir yaşam sürerken birilerinin aç olduğunu bilmeyen, huzurlu ve mutlu insan tipidir.
bu tipler için önemli olan para kazanmak ve hayatın devamiyetini sağlamaktır. yada biraz daha gelişmiş versiyonları kendilerini uyuşturucu,eğlence veya farklı hobi ve alışkanlıklar sayesinde ortadaki duygu açığını kapatarak yaşamlarını sonlandırırlar. zannımca toplumun %95 ini oluşturan bu tip insanlar değil 'yaşamak' yaşlanıyorlardır aslında. *
imrendiğim bir hayat tipidir. Okuyan , sorgulayan ( ki önümüzde daha çok yol var, -ki belki de bazı insanlara göre biz de çok yüzeydeyizdir kimbilir-) insanlar olarak mademki bizler için kesin doğrular yok. O halde hayatı biraz daha yüzeyde yaşayan bir insana bundan ötürü neden kızabiliriz ki? Sonuç olarak Yaradan' ın verdiği nimetleri har vurup harman savurmadan kullanan, yüreğinde merhamet olan, ailesi için çalışan ve onların mutluluğu için bütün hayatını vakfeden bir insanın yaşamı da eksiktir diyebilir miyiz? Bence diyemeyiz. Belki de doğru olan budur. Belki de çok düşünmek bir hastalıktır. Belki de bazen yüzeyde mutlu olmak lazımdır. Schopenhauer' in dediği gibi fazla düşünen bir insan etrafındaki yemyeşil kırları göremez. Tabii ki en iyisi dengeyi tutturmak bence. insan kendi içinde mutluluğu bulursa geriye kalanları her şekilde inşa edebilir. Ya da kısacası takmak gerektiği zaman kafamıza takalım, bu ister felsefi bir problem olsun, ister geçim sıkıntısı ister gelecek kaygısı ama sürekli hayatı ıskalamak yerine yeri geldiği zaman bunlara kafa yormak daha doğru olmaz mı? Sonuçta mukadderat biz düşünsek de düşünmesek de bir noktada aynı yöne doğru ilerleyecek. Belki birkaç küçük nüans dışında.
