Allah der ki;
Kimi benden çok seversen onu senden alırım.
Ve ekler;
Onsuz yaşayamam deme, seni onsuz da yaşatırım.
Ve mevsim geçer, gölge veren ağaçların dalları kurur,
Sabır taşar,
Canından saydığın yar bile bir gün el olur.
Aklın şaşar, dostun düşmana dönüşür.
Düşman kalkar dostun olur.
Öyle garip bir dünya,
Olmaz dediğin ne varsa olur.
Düşmem dersin düşersin.
Şaşmam dersin şaşarsın.
En garibi de budur ya;
Öldüm der durur yine de yaşarsın...
Mevlana Celaleddin Rumi
Fazla söze gerek bırakmamış Mevlana: Onsuz yaşayamam deme, seni onsuz da yaşatırım.........
insan denen canlının meziyetidir ki insanlığının hakkını verenler iki işi aynı anda yapabilirler.
yaşarken hayatı, hayatları seyredebilen adam, kadın olabilmek kadar güzeli var mıdır?
hayatını keyifle yaşamasını bilen babanın, hayatını keyifle yaşayan oğlunu seyretmesini hayal edin bir.
aman allahım, düşünmesi bile insana şevk veriyor.
denizleri seviyorsan, dalgaları da seveceksin
sevilmek istiyorsan, önce sevmeyi bileceksin
uçmayı seviyorsan, düşmeyi de bileceksin
korkarak yaşıyorsan yalnızca hayatı seyredersin...
...yolun kenarında duran kaldırım taşlarına baktı bir süre. köşebaşındaki paslanmış yağ tenekesini sandalye yapıp oturdu bir güzel. güzel olan hiç birşey yoktu aslında. elinden geleni yapıyordu, yapıyordu yapmasına da yetemedi bir türlü dünya denen hıyar ağasına. o da gidip oturdu üzeri paslanmış yağ tenekesinin üzerine; izlemeye başladı dönüp duran bu cehennemi. bir süre durmadan giden arabalara ilişti gözü. nereye gidiyordu bunca insan. tüm bu kalabalık terk ediyordu onu da haberi mi yoktu..? anlamsız geldi bu koşuşturma. fazla durağandı başkalarına göre hayatı. yıllar boyunca aradığının ne olduğunu bile bilemeden yaşadığını düşündü sonra. kabullenemedi. susup bekledi orada...
eksik kaldı...
