yaşamanın özünü anlamaya çalışan insandır ama işe yaramaz kanımca sadece mutsuzluk verir.
hayat bir oyun bahçesi gibidir, ve eve gidene kadar anlamassınız orda ne kadar kaldığınızı, düştüğünüzde bacaklarınızdaki yaraları veya evde bekleyenlerin halini..*
--spoiler--
Yasamayi ciddiye alacaksin,
yani o derecede, öylesine ki,
mesela, kollarin bagli arkadan, sirtin duvarda,
yahut kocaman gözlüklerin,
beyaz gömleginle bir laboratuarda
insanlar için ölebileceksin,
hem de yüzünü bile görmedigin insanlar için,
hem de hiç kimse seni buna zorlamamisken,
hem de en güzel en gerçek seyin
yasamak oldugunu bildigin halde.
--spoiler--
