çokça düşünmüşümdür ve tecrübelerime de dayanarak şöyle demek istiyorum:
hayat bir yere ulaşmak değildir; hayat o yolun kendisidir. daha başa gelmemiş sıkıntılar için dert çekmeyi bir kenara bırakıp o günün gerektirdiklerini yapmak en iyi yoldur. bu şekilde herşey rayına oturur ancak.
Hiçbir şeyi kafaya takmamak. Rahat olmak. içten olmak,katıla katıla gülmesini bilmek ve içinden geldiği zamanda ağlamasını bilmek. Doğru insanları seçmek. Tabi yeri geldiğinde de birilerine dişlerini göstermekle olur. Aslında herşey düşünülerek yapılsa, herkes o kendilerine verilen aklın kullanımını bilse zaten hayatı güzel yaşamayı düşünme denen bişey olmaz
