birine aşık olursun, çeşitli sebeplerden dolayı kavuşamazsın o na... neyse bu kısım ayrı bir konu...
ama en küçük bir kavuşma ihtimalin bile olsaydı eğer, ne yapardın? düşündün mü hiç?
-onun için annenden, babandan, kardeşinden, dostlarından vazgeçer miydin?
-onun için okulunu, üniversiteni bırakır mıydın?
-onun için semtini, şehrini hatta ülkeni terkeder miydin?
-onun için hamallık yapmayı* göze alır mıydın?
-her şeyden öte onun için kendinden vazgeçer miydin?
ben geçerdim, yemin ederim geçerdim...
ben daha 19 yaşındayım. şimdi bu yazıyı okuyunca yazar abilerim, ablalarım gülecekler ve '''manyak mısın oğlum, bi kız için bunlar yapılır mı?''' diyecekler...
gerçekten değecekse yapılmasında zarar görülmeyen olgu...eğer onun da sizin için aynı şeyleri yapabileceğinden eminsen...eğer o yanınızda yokken geriye kalan birçok şey anlamsızlaşıyorsa...eğer onun mutluluğuyla bile mutlu olabiliyorsan,onun bir gülümsemesi sana sonsuz mutluluğu yaşatabiliyorsa,eğer hiç kimse için göze almayacağın şeyleri onun için seve seve göze alabildiğini farkediyorsan yapılır...nereden mi biliyorum...burda yapılmışı var...
dünya üzerinde iki tip insanlar vardir korkaklar ve cesurlar. korkaklar her seyden tirsarlar ve ot gelip ot giderler.
cesurlar ise hayati tam anlami ile yasarlar. kumarbaz olurlar. değip degmeyeceğine bakmadan hurrra diye cenk ederler.
ama cogunlukla bu cesurlar zebun olurlar. hava alirlar.
asliında bu cesularin içinde cesur görünümlü korkaklarda vardir. yahutta cesurlara özenen korkaklar diyebiliriz.
bu dunya üzerindee cogu zaman cesurlar korkaklar tarafindan mankafa olarak nitelendilir. bir kişi için hayatini zebun eden cesur salaktir onlara göre. hatta casablanca filmindeki rick (bogarde oynamisti) bile geri zekalinin önde gidenidir.
ama hakikat böyle değildir. insan hayatta bir kez asik olur. bu olduktan sonra diger asik olmali ise taklittir.
cok aradim sevmek için ,nerde, senin gibisi yok, bulutlarda bile gezdim, yerde, gökte yerde, gökte, senin gibisi yok diye kendi kendine terennum eder durur.
evet ask bir manyakliktir coluk cocuk isidir. ama onun bir üst modeli olan sevgi ise kutsal bir değerdir. nasil ki iyi bir sarabi uygun sicaklikta icip kaliteli yemeklerle agir agir tadina vararak tuketirsek sevmekte öyle bir şeydir. bir sarabin kendine has aromasi bagda yetişmez. zaman içinde olur binaeylehen.
velhasil kelam birine ömrünü harcamak ve en değerli hediyeyi istemek harbiden de yüreklik isteyen ve cesurlarin isi meslektir. simdi sorun kendinize ben bunu göze alabilecek kadar cesur bir insan miyim? değilseniz eger memurluga devam edin bir zahmet. çünkü hiç olmazsa fena olmayan bir hayat yasarsiniz. bu da tabi ki boktan bir hayat yasamaya yeğdir.
bir kişiye hayat endekslemek risklidir. endekslenen kişi açısından hoş bir durum olmadığı gibi hayatını endeksleyen kişiye saygısını da azaltabilir. bireylerin kendine ait yaşamları, duyguları, idealleri vs vardır.insan ilişkilerinde herşeyden vazgeçip tüm bunları bir kişiye endekslemek değil paylaşmak olmalıdır esas olan.
