bazen de hayat denen tiyatronun perdesine sürtünmektir olay. o perdeden provasız pat diye içeri girmek olacakları kestirememek ,dışarıdan duyulan bi kaç sesle arada dekor değiştirmeye gelen ve aceleyle koşuşturan insanı gözlemekten daha güvenli gelir bazen. o yüzden de o perdeden bi türlü içeri girilemez sonra da tam bi gaz perde açmaya karar verir kişi amabu sefer de ne tiyatrodan eser kalmıştır ne de ışıklardan...
hayatla içiçe olmak, yağmuru, güneşi ve rüzgarı aynı ölçüde tatmak, iyi, kötü, normal tüm insanları tanımak ve yapılan seçimlerin yolu çizdiğine inanarak hayatın üstüne üstüne gitmek, her adımda bir parça daha fazla tecrübe koparmaktır.
