Eskiden buna çoklu kombinasyon uygulayıp öyle karar verirdim. Ama artık hayata daha basit bakıyorum olması gerektiği gibi. Ciddiye almadan yalin bir o kadarda derin.
Çocukken her akşam yatmadan önce tanrı'ya bana bir bisiklet vermesi için dua ederdim. Bir gün tanrı'nın çalışma tarzının bu olmadığını anladım. Ertesi gün gittim kendime yeni bir bisiklet çaldım ve her akşam yatmadan önce tanrı'ya günahlarımı affetmesi için dua ettim.
Hala koltuğumda böyle bezgin bezgin oturuyorum. Hayırlar olsun. Bir vahiy bekler gibi bir mucize diler gibi. Ne diye geldimse şu hayata bilmem ki. Çok yorgunum... sevip sevilemeyecek kadar.
